محیط درون سلول های پانکراس شرایط مطلوب برای قندی شدن غیر آنزیمی انسولین فراهم می کند. بنابراین در این مطالعه نمونه های انسولین جداگانه در شرایط احیایی و غیر احیایی، قندی می شوند. به وسیله ی آزمون opa و فلورسامین ثابت شد انسولین در شرایط احیایی میزان بیشتری از قندی شدن را در مقایسه با شرایط غیر احیایی نشان می دهد. همچنین آزمایش الکتروفورز ژلی پیشنهاد می دهد که قندی شدن انسولین تحت شرایط احیایی میزان الیگومریزاسیون آن را به طور معنا داری تحت تاثیر قرار می دهد. به علاوه انسولین قندی شده در شرایط احیایی و غیر احیایی به ترتیب مقاومت کامل و جزئی در برابر القا توده ای شدن در حضور dtt نشان می دهند. در این پژوهش ذرات نانو طلا در الگویی وابسته به غلظت از فرایند توده ای شدن این هورمون جلوگیری کرد. نتایج بدست آمده از آزمون تیوفلاوین t و کنگورد، وجود فیبر های آمیلوئیدی در نمونه های قندی شده در شرایط احیایی را تائید می کند. همچنین در بخشی دیگر از این پژوهش تشکیل فیبر آمیلوئیدی در انسولین قندی و غیر قندی به وسیله ی واسرشته کننده هایی نظیر ارتعاش محیطی، اوره و گوانیدین هیدروکلراید نشان داد که قندی شدن غیر آنزیمی، سبب کاهش میل فیبریلاسیون پروتئین انسولین می شود. مطالعات فلورسانس و دو رنگ نمای دورانی ناحیه دور به ترتیب نشان می دهند که میزان غیر طبیعی شدن و تغییرات ساختار دوم به طور نزدیکی در ارتباط با میزان قندی شدن انسولین است. همچنین کشش سطحی انسولین قندی شده چه در شرایط احیایی و چه در شرایط غیر احیایی به طور معکوس با میزان قندی شدن و در معرض قرار گرفتن سطوح آبگریز آن در ارتباط است. به علاوه در این مطالعه فعالیت القای مرگ سلولی توسط انسولین قندی بر علیه سلول های سرطانی jurkat نیز مطالعه شد که سمیت خاصی در این نمونه ها مشاهده نگردید. به طور خلاصه اثر قند گلوکز در شرایط احیایی و غیر احیایی بر تغییرات ساختاری مولکول انسولین متفاوت است و به طور معنا داری خصوصیات توده ای شدن و کشش سطحی را تحت تاثیر قرار می دهد. تغییرات خاصی که در ساختار انسولین طی قندی شدن رخ می دهد ممکن است بر هم کنش بین انسولین و گیرنده آن را دچار اشکال کند که به تبع آن عملکرد زیستی انسولین را متاثر خواهد نمود.