دانش بومی به دانشی اطلاق می شود که طی مدتی طولانی تکامل یافته و از نسلی به نسل دیگر به شکل موروثی منتقل شده است. آمیختن دانش بومی با دانش روز، الگوی توسعه پایدار بومی را منجر می گردد. در این رابطه شناخت دانش بومی و شیوه ها ی سنتی تولید و آگاهی از دانش روز نقش کلیدی در دستیابی به شاخص های توسعه پایدار را خواهد داشت. در سال های اخیر استفاده از تکنولوژی های پیشرفته، مشکلات زیست محیطی و هزینه های بالا را در فرآیند تولید سبب شده است. هدف کلی از این پژوهش، معرفی دانش بومی دامداران کوچ رو ایل ترکاشوند و تأثیرگذاری آن بر فرآیند توسعه ی پایدار با تکیه بر ویژگی های بومی خاص منطقه می باشد. پژوهش حاضر با رویکرد کاملا کیفی صورت پذیرفته و برای جمع آوری داده ها از روش های مشاهده مستقیم، مصاحبه، مشاهده مشارکتی و مطالعه کتابخانه ای استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد دانش بومی عشایر با اعمال مدیریت چرا منجر به پایداری گیاهان مرتعی شده که این امر حفظ محیط زیست را به دنبال داشته و در نهایت توسعه ی پایدار را سبب خواهد شد. همچنین دانش بومی عشایر با استفاده از روش های سنتی بهداشت و کنترل بیماری، نگهداری، انتخاب و پرورش دام نیز در کاهش هزینه ها، افزایش درآمد و بهبود وضعیت اقتصادی عشایر موثر بوده است.