هدف از پژوهش حاضر سنجش دینداری و عوامل مرتبط با آن در شهرستان جوانرود در سال 1391 می باشد. روش تحقیق کمی بوده و جامعه ی آماری تحقیق شامل تمامی افراد ساکن در شهرستان جوانرود می باشد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته است. میزان اعتبار پرسشنامه بوسیله ی ضریب آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه گردید. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. سپس ضریب طراحی اثر اعمال شد و نمونه به 510نفر ارتقاء یافت و در نهایت 480 پرسشنامه ی تکمیل شده برای تحلیل داده ها بکار گرفته شد. روش نمونه گیری در تحقیق حاضر خوشه ای چندمرحله ای بوده است. و 480 نفر بعنوان نمونه انتخاب گردید.تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده استو از آن رو ‎‎‏‏‏‏‎ که توزیعنمره ها در بین جمعیت مورد نظر به طور نرمال توزیع نشده بود از آزمون های همبستگی اسپیرمن، من- وایتنی و کروسکال- والیس برای آزمون فرضیات استفاده شد.متغیر وابسته ی تحقیق میزان دینداری بود و متغیرهای مستقل شامل جنسیت، محل تولد و پرورش، وضعیت تاهل، وضعیت تحصیلات،بعدخانواده ،داشتن ماهواره و میزان دیدن برنامه های دینی و غیر دینی بود. یافته ها نشان داد که ارتباط معنی داری بین وضعیت تاهل و دینداری وجود دارد و نیز نتایج نشان داد که بین میزان دیدن برنامه های دینی بوسیله ی ماهواره و میزان دینداری افراد رابطه ی مثبت ومعنی داری وجود دارد.اما بین وضعیت دینداری و جنسیت افراد تفاوت معنی داری مشاهده نشد.