پولشویی، یعنی هرگونه اقدام برای مخفی کردن یا تغییر ظاهری هویت نامشروع درآمد حاصل از فعالیت های مجرمانه، به گونه ای که وانمود شود این عواید از منابع قانونی سرچشمه گرفته است. یکی از عمده ترین روش هایی که پولشویان برای پنهان کردن منشأ غیرقانونی درآمد و دارایی های خود استفاده می کنند این است که پول را وارد سیستم های بانکی نمایند. به این جهت در آغاز موسسات مالی و به خصوص بانک ها مورد توجه آنان قرار می گیرند. پولشویان سعی بر این دارند که در بانکداری الکترونیکی از فضای اینترنتی و مجازی بیشترین استفاده را جهت فعالیت های مجرمانه خود داشته باشند، چرا که نقل و انتقالات پولی بدون واسطه و گمنام می تواند، حاشیه امنی برای آنها ایجاد نماید. خدمات بانکداری الکترونیکی به دلیل مزیت های فراوانی که دارند قابل حذف نیستند، پس تنها راه، استفاده از سیاست هایی است، که بتوان از سوءاستفاده هایی نظیر پولشویی جلوگیری کرد تا به فعالیت های مثبت و قانونی که در زمینه پیشرفت خدمات بانکداری الکترونیکی صورت می گیرد، لطمه ای وارد نشود. روش ها و رفتارهای پولشویان، با پیشرفت بانکداری الکترونیکی به تدریج پیچیده تر شده و شناسایی آنها با توجه به حجم انبوه اطلاعات در یک بانک، بدون استفاده از سیستم های ضدپولشویی هوشمند میسر نمی باشد. سیستم های ضدپولشویی، وظیفه دارند که با جمع آوری اطلاعات و تراکنش ها در یک بانک، عملیات پردازش و شناسایی افراد و رفتارهای مشکوک به پولشویی را در زمان مناسب انجام داده و گزارش های مورد نیاز را تولید و ارائه نمایند. هدف از این تحقیق، بررسی عملیات پولشویی در بانکداری الکترونیکی می باشد تا نشان داده شود که با وجود حجم انبوه اطلاعات مشتریان و تراکنش های مالی، بکار بردن یک سیستم توانمند و هوشمند در فضای الکترونیکی، در صنعت بانکداری الکترونیکی از جمله بانک ملی ایران، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.