از میراگرهای تنظیم‏پذیر مغناطیسی می‏توان به منظور کنترل پاسخ‏های سازه‏ای در برابر بارهای دینامیکی استفاده نمود. این تجهیزات که در دسته‏ی میراگر‏های نیمه ‏فعال دسته‏بندی می‏شوند، به طور همزمان سازگاری میراگر‏های فعال و قابلیت اطمینان و پایداری دستگاه‏های غیر ‏فعال را دارا هستند. یکی از چالش‏ها در بکارگیری میراگر‏های تنظیم‏پذیر مغناطیسی، ارائه یک روش کنترلی کاراست که بتواند از تمامی قابلیت‏های این میراگر استفاده کند. در این پژوهش، تأثیر کارایی یک شیوه کنترلی تطبیقی به منظور اعمال ولتاژ به میراگرهای تنظیم‏پذیر مغناطیسی برای محافظت از سازه‏های جدا شده در پایه، بررسی می‏گردد. کنترل‏کننده استفاده شده در این پژوهش، یک کنترل‏کننده تطبیقی فازی- عصبی است. این کنترل‏گر شامل یک کنترل‏کننده مستقیم فازی بوده که ضرایب مقیاس ورودی آن به وسیله‏ی یک شبکه عصبی در لحظه تنظیم می‏شود. برای تنظیم ضرایب مقیاس، از یک شبکه عصبی پیش‏رونده ساده استفاده شده تا کنترل‏کننده فازی بتواند به صورت کارا، در هر لحظه ولتاژ اعمالی به میراگر‏ها را براساس میزان زلزله اعمالی مشخص کند. همچنین به منظور مقایسه، عملکرد غیر‏فعال میراگر‏ها در حالتی که ماکزیمم ولتاژ به آنها اعمال می‏شود نیز، بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که روش کنترلی پیشنهادی، می‏تواند به صورت موفقیت‏ آمیزی پاسخ‏های دینامیکی سازه‏های جدا‏ شده در پایه در برابر بارگذاری‏های مختلف لرزه‏ای را کاهش دهد.