چکیده : براساس نظریه باور و فرضیه خلق همخوان، افراد اطلاعات هیجانی خوشایند و ناخوشایند را به صورت انتخابی پردازش می کنند. درماندگی آموخته شده باعث ایجاد خلق منفی می شود. افراد خاصی از جمله افراد خبره بیشتر در معرض درماندگی قرار می گیرند. هدف اصلی مطالعه ی حاضر، مقایسه اثر درماندگی آموخته شده بر بازشناسی محرک های ناخوشایند در اشخاص خبره و مبتدی است. روش: تعداد نود آزمودنی شامل 45 نفر خبره (23 مرد و 22 زن) و 45 نفر مبتدی (24 مرد و 21 زن) در مطالعه شرکت داشتند. آزمودنی های هر دو گروه خبره و مبتدی به طور تصادفی در یکی از سه شرایط آزمایش قرار گرفتند: 1- گروه آزمایشی (15نفر) 2- گروه کنترل(15نفر) 3- گروه انتظار(15نفر). در ابتدا، نسخه ی فارسی مقیاس bis/bas وایت و کارور، آزمون خود ارزیابی تصاویر آدمک(sam) و پرسشنامه ی سبک اسنادی(asq) توسط شرکت کنندگان کامل شد. برای همه ی آزمودنی ها، کلمات هیجانی برای به خاطر سپردن، ارائه شد. سپس به شرکت کنندگان در گروه آزمایشی و کنترل مسائلی ارائه شد. شرکت کنندگان درگروه آزمایشی بازخورد منفی غیر مرتبط با پاسخ برای عملکردشان دریافت کردند، گروه کنترل هیچ بازخوردی دریافت نکردند و گروه انتظار به هیچ مسئله ای پاسخ ندادند. زمان واکنش(rt)، سوگیری پاسخ(?) و حساسیت پاسخ(d) ، برای بازشناسی کلمات دارای بار هیجانی با استفاده از تئوری تشخیص علامت محاسبه شد. نتایج: سوگیری پاسخ در گروه خبره درمانده نسبت به گروه های دیگر مورد مطالعه تفاوت معناداری نشان داد اما در زمان واکنش در میان گروه ها تفاوت معناداری یافت نشد. بحث: نتایج نشان داد اشخاص خبره که در معرض درماندگی آموخته شده قرار گرفتند، از راهبرد سهل گیرانه تری در بازشناسی کلمات منفی استفاده کردند.