بتن به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع طبیعی و دومین عامل اصلی تولید کننده دی اکسید کربن جهان، اثرات منفی جوی و نیز عواقب زیست محیطی زیادی به همراه دارد. یکی از راه حلهایی که در چند دهه اخیر مورد توجه بسیاری از متخصصین تکنولوژی بتن قرار گرفته است، استفاده از منابع طبیعی است که قابلیت جایگزینی با سیمان را داشته باشند و ضمن کاهش مصرف سیمان، در واکنشهای هیدراتاسیون، نقش پوزولانی ایفا کرده و منجر به بهبود رفتار مکانیکی و دوام بتن گردد. کائولن ([al2si2o5(oh)4]) یکی از این مواد است که در این تحقیق به تنهایی و در بعضی موارد در کنار میکروسیلیس مورد مطالعه قرار گرفت. کائولن خام از معادن کائولینیت واقع در گناباد، استان خراسان رضوی استخراج شد که پس از آسیاب شدن، فراوری آن در دمای ثابت c?750 به مدت 3 ساعت انجام گرفت.به منظور شناخت خواص فیزیکی و شیمیایی آن از آزمایشهایxrf،psa ، dta و tg استفاده شد. برای تشخیص تاثیرات مواد فوق در رفتار مکانیکی و دوام بتن، تعداد 27 طرح اختلاط با سه نسبت آب به سیمان38/0، 42/0 و 45/0 همچنین با سه درصد 0، 10 و20برای متاکائولن و 0، 7 و 10 برای میکروسیلیس به عنوان مواد پوزولانی و جایگزین بخشی از سیمان در نظر گرفته شد. نمونه هایبتنی در سه شکل استوانه ای، مکعبی و منشوری جهت آزمایشهای مقاومت فشاری، کششی، خمشی، التراسونیک و مقاومت الکتریکی تهیه و مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان میدهد که این مواد در بهبود رفتار مکانیکی و دوام بتن نقش بسیار ارزنده ای را ایفا می کنند.