با توجه به کاربرد ترکیبات زیست فعال استخراج شده از موجودات دریایی و تولید داروهایی با عوارض جانبی کم و همچنین عملکرد اختصاصی کونوتوکسین های موجود در سم حلزون های مخروطی، شناسایی و استخراج این ترکیبات دارای اهمیت بسزائی بوده است. لذا در این تحقیق به بررسی روش های مختلف استخراج ترکیبات پپتیدی از دستگاه تولید سم و همچنین مقایسه ی این ترکیبات در بخش های مختلف دستگاه تولید سم با روش سنجش پروتئین کل به روش برادفورد، sds_page و hplc در دو گونه ی conus terebra thomasi و c. coronatus پرداخته شد. بدین منظور نمونه ها از سواحل جزیره ی لارک و قشم جمع آوری و فریز شده و سپس نمونه ها تشریح شدند. دستگاه تولید سم به آرامی جدا شد و در فریز درایر خشک شد. عصاره گیری با دو روش استفاده از حلال های آلی و بافر فسفات نمکی انجام شد. نتایج سنجش پروتئین نشان داد میزان پروتئین کل در عصاره ی بافر فسفات بیشتر از سایر حلال هاست. همچنین این نتایج نشان داد که میزان پروتئین کل در بخش ابتدایی مجرای سم به طور معنی داری بیشتر از بخش انتهایی مجرا است. به منظور مقایسه ی دقیق تر ترکیبات پپتیدی بخش ابتدایی و انتهایی عصاره ها به ژل 12% و 5/7% پلی اکریل آمید منتقل شد و پس از رنگ آمیزی مشاهده شد که برخی از باندهای بخش ابتدایی و انتهایی مشابه است و برخی باندها نیز در دو بخش مجرا وجود داشتند. همچنین نتایج این مرحله نشان داد که ترکیبات پپتیدی متفاوتی در دستگاه تولید سم دو گونه ی مورد تحقیق وجود دارد. عصاره ها همچنین به دستگاه hplc تزریق و پیک های بدست آمده در طول موج 214 نانومتر قرائت شد. نتایج حاصل از این مرحله نیز وجود تفاوت در بخش های مختلف مجرا در یک گونه و در بخش های مشابه در دو گونه را نشان داد. بنابراین نتایج این تحقیق نشان داد مناسب ترین روش عصاره گیری استفاده از بافر فسفات نمکی است و میزان پروتئین در بخش ابتدایی بطور معنی داری بیشتر از بخش انتهایی مجرای سم است و همچنین برخی از ترکیبات پپتیدی در این دو بخش مشابه با یکدیگر و برخی متفاوت هستند، همچنین ترکیبات پپتیدی متفاوتی در دو گونه ی مورد بررسی مشاهده شد.