مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات ناشی از در معرض گذاری ماهی با جلبک nodularia spumigena بر تغییر برخی پارامترهای فیزیولوژیک و بافت کبد و عضله بچه ماهی سفید در زمان های مختلف انجام پذیرفت. این بررسی در دو مرحله (فاز در معرض قرارگیری و فاز ریکاوری) انجام گرفت. در این بررسی جلبک در محیط کشتmedium) z (zehnder پرورش یافت، سپس در فاز در معرض گذاری، 3 تیمار شامل سه غلظت جلبک با تراکم صفر، دوز پائین یا 104×1 و دوز بالا 108× 1سلول در هر میلی لیتر در 3 تکرار و در سه دوره زمانی24، 48، 96 ساعت در نظر گرفته شد. تعداد 85 عدد بچه ماهی با میانگین وزنی80/0±14/28 گرم در آکواریوم های با ابعاد 45 × 38 ×60 سانتی متر به طور کاملاً تصادفی معرفی گردید. نمونه گیری از خون و بافت کبد و عضله طی سه دوره زمانی در معرض قرار گیری انجام شد. در مرحله دوم، هر3 تیمار به آب تازه و عاری از جلبک به مدت 8 روز منتقل شدند. نمونه گیری از ماهیان در روزهای متفاوت بصورت کاملاً تصادفی انجام گرفت. فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینوترانسفراز در نمونه های هر دو مرحله بررسی شد و بافت شناسی کبد و عضله نیز صورت گرفت. تخریب وابسته به دوز و زمان، طی 96 ساعت مواجهه ماهی (فاز اول) در کبد ماهی های تحت تیمار مشاهده شد و با گذشت زمان از بین رفتن ساختار کبد و تشکیل هسته های پیکنوتیک، کاریولیز و نکروزه شدن سلول های کبدی مشهود بود. پس از انتقال به آب تازه بدلیل تخریب آشکار سلول های کبدی، طی 8 روز عملا ریکاوری مشخصی صورت نگرفت. تغییرات آسیب شناختی در بافت عضله دیده نشد. تغییرات معنادار درفعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز طی 96 ساعت می باشد. طی 24 ساعت فعالیت افزایشی این آنزیم مشاهده شد. تغییرات معنادار در فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز در بین گروههای آزمایشی در فواصل نمونه برداری مختلف مشاهده نشد. افزایش در میزان آنزیم لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینوترانسفراز پلاسما بیانگر تخریب بافت کبد می باشد. اثرات مخرب n.spumigena بر روی کبد در هر دو تراکم (104×1و 108×1سلول در هر میلی لیتر) مشاهده شد و بیانگر این مسئله است که تراکم n.spumigena می تواند اثرات مخربی برروی موجودات آبزی بگذارد.