هنر خیابانی بخشی از هنرهای تجسمی است که در مکان های عمومی به ویژه در خیابان ها اجرا می شود. این اصطلاح برای هنرهایی که به صورت بی اجازه و غیرقانونی است استفاده می شود.نام دیگر هنر خیابانی، «پست گرافیتی» است، این اصطلاح برای این است که هنر فضاهای عمومی معاصر را از «گنگ گرافیتی» و «هنر وحشی گری» و هنر تبلیغاتی جدا کند.چالش اصلی هنرمندان خیابانی این است که در شرایط محیطی غیرهنری قرار می گیرند. قرار می گیرند. یکی از مهمترین هنرمندان گرافیتی که تاثیر زیادی در رشد این هنر داشته «بنکسی» است.تکنیک های هنر خیابانی بسیار گسترده تر از گرافیتی است. رساله حاضر تلاشی است برای طرح ایده هایی برای تحلیل این پدیده از منظر جامعه شناسی هنر. در این رساله از روش نشانه شناسی برای شناخت عناطر آثار گرافیتی ایرانی استفاده شده است.جوانان ایرانی مدتی است از این شیوه برای بیان دیدگاه های خود استفاده می کنند، انتقاد اجتماعی بارزترین وجه گرافیتی مشاهده شده در مناطق شهری است.اگر چه هنوز نشانه های قاطعی درباره رابطه طبقه اجتماعی و جنسیت و گرافیتی به دست نیامده است، با این حال می توان گفت که گرایش به گرافیتی در میان جوانان طبقه متوسطه پسران بیشتر قابل مشاهده است.