پ‍‍‍ژوهش حاضر به بررسی جرائم وتأدیب کودکان در فقه امامیه وحقوق جزای ایران پرداخته است.ارتکاب جرم توسط کودکان از زمانهای قدیم بوده است؛ ولی با پیشرفت جوامع، این پدیده روزبه روزگسترده تر می شود.در این پ‍‍ژوهش تلاش کردیم که نمونه هایی از جرائم کودکان وشیوه ی تأدیب آنان، همچنین قوانین ایران درمورد کودکان بزهکار وچگونگی رسیدگی به جرائم آنان را تبیین کنیم.شیوه ی انجام پژوهش به صورت کتابخانه ای وتطبیقی و با بررسی قوانین ایران درمورد کودکان وهمچنین بررسی روایات فقهی درموردجرائم وتأدیب آنان می باشد.در این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش هستیم که کودکان بزهکار چه جایگاهی در نظام فقهی وحقوقی ما دارند وآیا بخاطر اینکه فاقد مسئولیت کیفری هستند می توان نسبت به جرائم آنان بی تفاوت بود یا راهکارهایی برای کاهش جرائم آنان وجود دارد؟در پاسخ باید گفت:کودکان مسئولیت کیفری ندارند. با این وجود به تناسب سن ،جرم وشرایط، تأدیب می شوند ومسئولیت مدنی آنان ،به صورت جبران خسارت از اموالشان یا سرپرست قانونی آنان می باشد؛برای داشتن مسئولیت کیفری تام علاوه بر رسیدن به سن بلوغ ،رسیدن به حد رشد هم لازم است که متأسفانه در قوانین داخلی ایران این مسئله، موردتوجه قرارنگرفته است.