برای نیل به اهداف طراحی لرزه ای سازه ها، شناخت سطوح مختلف زلزله ضروری است. با این وجود در آیین نامه های طراحی لرزه ای، بطور عمده شتاب مبنای زلزله طرح با دوره بازگشت 475 سال پیشنهاد شده است و در مورد سطوح دیگر زلزله به صراحت اظهار نظر نشده است. هدف این پژوهش تعیین نسبت شتابهای طراحی سطوح دیگر زلزله به زلزله طرح پیشنهادی در آیین نامه ها است. منظوراز سطوح مختلف زلزله عبارتست از زلزله های ضعیف، متوسط، شدید و ماکزیمم. به این منظور دو شهرستان ساری از استان مازندران و فریدونشهر از استان اصفهان، انتخاب گردید. شتابهای مذکور و همچنین نسبت این شتابها به شتاب مبنای طرح استاندارد2800 برای آنها تعیین گردید. برای تعیین این نسبت ها با استفاده از مجموعه ای از داده های لرزه خیزی تاریخی و دستگاهی با پوشش زمانی از قرن 8 میلادی تا به امروز، منابع لرزه زا تا شعاعkm 200 برای شهرستانهای ساری و فریدونشهر مدل سازی شده اند. برای برآورد پارمترهای لرزه خیزی با توجه به کمبود داده های مناسب و دقت کم اطلاعات موجود و نیز عدم قطعیت در بزرگا در زمانهای مختلف از روش کیکو (2000) استفاده گردید. جهت تعیین بیشینه شتاب افقی روی سنگ بستر از سه رابطه کاهندگی قدرتی (2007)، رمضی (1999) و سارما (1996) استفاده شد همچنین برای بیشینه شتاب قائم شهرستان ساری از سه رابطه کاهندگی قدرتی (2007)، زارع (1999) و آمبرسیز (1996) استفاده گردید. تحلیل احتمالاتی خطر زلزله برای یک شبکه با پوشش نقاط 7×6 کیلومتر بر روی شهرستان ساری و یک شبکه با پوشش نقاط 7×5 کیلومتر بر روی شهرستان فریدونشهر می باشد که با استفاده از نرم افزار seisriskiii تحلیل شد. در پایان نسبت های مختلف زلزله شامل سطوح ضعیف، متوسط، ماکزیمم و شدید به زلزله شتاب طرح بدست آمد که به ترتیب برای مولفه افقی شهرستان ساری عبارتند از: 2/0، 28/0، 51/1 و 41/2 و برای مولفه قائم شهرستان ساری عبارتند از: 11/0، 28/0، 51/1 و 45/2 و برای مولفه افقی شهرستان فریدونشهر عبارتند از: 36/0، 43/0، 33/1 و 88/1 نتایج حاصل نشان می دهند که ضوابط پیشنهادی در نشریه atc برای زلزله ماکزیمم منطقی می باشد.