تعزیه به عنوان نمایشی آیینی-سنتی از زبانی منظورم بهره می برد که طبعا گذشته از موزون و مقفی بودن , در جای خود تا جایی که مخل ارتباط با تماشاگر نباشد از صنایع بلاغی استفاده نموده است در این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی نگاشته شده است تلاش بر این است که نقش صنایع ادبی در برجسته سازی کارکردهای نمایشی در نسخه ی عاشورای میر انجم مشخص گردد ؛ نتیجه پژوهش موءید نقض موثر این صنایع در کمک به بارزتر شده کارکردهای نمایشی از منظر ساختار بیرونی نمایش در تعزیه مورد مطالعه می باشد.