این پایان نامه نخستین گام از یک پژوهش برنامه ریزی شده برای ارائه یک روش طراحی کاربردی بر مبنای سطح عملکرد است به گونه ای که سازه ی طراحی شده تحت اثر زلزله طرح به حالت مشخصی از آسیب از پیش تعریف شده برسد. بر اساس روش های آیین نامه های فعلی، سازه ها برای نیروهایی طراحی می شوند که بدون توجه به میزان ریسک آسیب دیدگی یا گسیختگی، توسط آیین نامه مشخص می گردند؛ که در بهترین حالت، سازه ی طراحی شده معیار کنترل آسیب را برآورده می سازد اما با میزان ریسک بسیار متغیر و در حالت بد، سطح ایمنی سازه ی طراحی شده، نامشخص است. از طرف دیگر طراحی لرزه ای براساس سطح عملکرد به صورت احتمالاتی (probabilistic) که به عنوان یک روش ایده آل مطرح است، در حال حاضر به علت اینکه یک ابزار پیچیده و حتی گاهی غیر ممکن برای طراحی سازه های جدید است، غیر کاربردی است. در مقابل روش های طرحی به صورت قطعی (deterministic) بسیار مناسب و کاربردی برای طراحی های روزمره می باشند. این پایان نامه شکاف بین روش های فعلی طراحی و روش طراحی لرزه ای براساس سطح عملکرد به صورت احتمالاتی را پر می نماید. ابتدا بر اساس بهترین اطلاعات موجود در زمینه خواص و رفتار مصالح، یک مدل مناسب برای پیش بینی رفتار قاب های بتن آرمه ساخته شده و با استفاده از نتایج تست های آزمایشگاهی موجود تایید می گردد. سپس با انتخاب یک شاخص آسیب مناسب، یک ارتباط قابل اعتماد بین این شاخص آسیب و سطوح عملکرد سازه ای برای اعضای قاب های بتن آرمه از یک مطالعه پارامتریک بدست می آید. بعد از آن، عملکرد لرزه ای قاب های بتن آرمه ی طراحی شده بر اساس آیین نامه های موجود، مورد ارزیابی قرار می گیرد. در نهایت رابطه ی بین شاخص آسیب، پاسخ و پارامترهای طراحی مورد بررسی قرار گرفته، رفتار قاب های طراحی شده براساس آیین نامه های فعلی بهبود داده شده و یک روش طراحی بر اساس معیار آسیب پیشنهاد داده می شود.