اکسیداسیون فوتوکاتالیتیک روشی موثر برای حذف آلودگی های خطرناک موجود در آب است. در این تحقیق، تخریب فوتوکاتالیتیک رنگ های بایبریچ اسکارلت و رودامین ب موجود در فاضلاب، بررسی شد. سرعت از بین رفتن رنگ برای بایبریچ اسکارلت توسط اسپکتروفوتومتری در طول موج جذب ماکزیمم و برای رودامین ب توسط طیف فلورسانس بدست آمد. تخریب رنگ به عوامل مختلفی چون ph، غلظت کاتالیزور، غلظت بستر، مقدار پراکسیدهیدروژن و نمک های موجود در آب بستگی دارد. وجود اکسنده هایی نظیر پراکسیدهیدروژن با دامنه غلظتی مناسب، باعث افزایش سرعت تخریب رنگ در سیستم فوتوکاتالیتیک دی اکسیدتیتانیم می گردد. فعالیت دی اکسیدتیتانیم توسط به کارگیری الکترون پذیرنده ها افزایش می یابد. تمایل رنگ بایبریچ اسکارلت برای کمپلکس شدن با عناصر مختلف مورد بررسی قرار گرفت. جذب سطحی این رنگ روی دی اکسیدتیتانیم، به علت یکنواختی سطح نانوذرات، به طور مشخص از مدل جذب سطحی لانگمویر تبعیت می نماید. دو عامل در فعال کردن فوتوکاتالیست در معرض نور موثر می باشد. عامل اول این است که، فوتوکاتالیست -توسط نور مرئی فعال گردد و دوم، جداسازی الکترون و حفره که برای جلوگیری از بازترکیب آنها لازم است. فعالیت فوتوکاتالیتیک دی اکسیدتیتانیم برای تخریب رنگ رودامین ب، با اصلاح سطح کاتالیست توسط نقره بهبود یافت. نتایج نشان داد که با افزایش یون نقره بیش از مقدار بهینه، فعالیت کاتالیتیک کمتر می شود. سرعت اکسیداسیون فوتوکاتالیتیک رودامین ب، به ph و گونه های یونی موجود در محلول رنگ وابسته است. لذا، اثر نمک های مس-کلرید و مس نیترات، روی اکسیداسیون فوتوکاتالیتیک رنگ رودامین ب درml 50 محلول آبی توسط دی-اکسیدتیتانیم، در شرایط خنثی و در حضور 5/0 میلی مول اسیدکلریدریک و پتاسیم هیدروکسید بررسی شد.