گونه ی pythium aphanidermatum، از اُاُمیست های خاک برد و همه جازی است و روی گونه های مختلف خانواده ی کدوییان بیماری زاست و باعث پدید آمدن پوسیدگی ریشه می شود. در این مطالعه اثر این بیمارگر روی تغییرات فیزیولوژیک خیار (cucumis sativus) و کاهش اثرات این بیماری با استفاده از مقاومت ناشی از کاربرد سیلیکات کلسیم بررسی گردید. از سیلیکات کلسیم در غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر استفاده شد. گیاهان در دو مرحله ی 36 روزه (مرحله ی رویشی) و71 روزه (مرحله ی زایشی) جمع آوری شده، میزان کلروفیل، کارتنوئید، پرولین، کربوهیدرات، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدها، کاتالاز و آنتوسیانین اندازه گیری و داده ها واکاوی شدند. این بررسی، کاهش میزان کلروفیل و کارتنوئید و افزایش میزان پرولین، کربوهیدرات، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدها، کاتالاز و آنتوسیانین را بر اثر تلقیح بیمارگر در مقایسه با شاهد نشان داد. میزان کلیه ی فاکتورهای فیزیولوژیکی بر اثر اضافه شدن سیلیکون 100 و 150 میلی گرم بر لیتر به خاک گیاهان آلوده، افزایش یافت. افزایش میزان کلروفیل و کارتنوئید و کاهش دیگر فاکتورها بر اثر تیمار گیاهان آلوده، با سیلیکون 100 و 150 میلی گرم در لیتر در مقایسه با شاهد مشاهده شد. در نتیجه اضافه کردن سیلیکون به خاک خیار موجب کاهش تنش زیستی و افزایش رشد این گیاه شود.