نا کارآمدی سیستم های مدیریت بحران در ایران و عدم هماهنگی نهادهای مسئول در این زمینه در زلزله های اخیر بر هیچکس پوشیده نیست .از سوی دیگر شواهد متعددی دال بر امکان وقوع زلزله ای مهیب در تهران روز به روز پررنگ تر میشود.این امر نیاز اساسی و فوری به سیستم توانمند مدیریت بحران را به وضوح نشان می دهد .سوال اساسی که در این بین مطرح است چگونگی مواجهه با ابعاد وسیع و ناشناخته ی،این پدیده رعب انگیز و مخرب است وهمچنین نگرانی گسترده ای از عدم وجود توانمندی سیستم مدیریت فعلی احساس میشود.سیستمی که در مدیریت پی آمد های زلزله 6/5ریشتری در چند روستا ناتوان بوده است ،آیا میتواند بحران زلزله بیش از 5/7ریشتری در کلانشهر ده میلیون نفری تهران را مدیریت کند.در جستجوی راه حلی برای این مشکل ،این پژوهش تلاش دارد با مطالعه تاریخچه ،ابعاد،مفاهیم و عواقب بروز بحران، به کنکاش در تبعات زلزله و راههای کاهش مخاطرات ناشی ازآن در تهران بپردازد.دراین راستا با تحلیل سیستم های مدیریت بحران تلاش شده است به ارائه یک راهکارهای مدیریتی و تکیه بر نقش آگاهی افراد جامعه در مدیریت بحران به تبیین نقش آموزش قبل از بحران پرداخته شود. همچنین دلایل اهمیت مشارکت جامعه در کنترل آثار مخرب زلزله احتمالی در تهران تشریح شود .ازتجزیه وتحلیل سیستم های مدیریتی در ایران و جهان و آگاهی از نقاط قوت و ضعف آنها ،پژوهش پیش روی، سیستم مدیریت محله محور را به عنوان روشی برای مدیریت بحرانها ،با تکیه بر نقش ساکنین شهرها ارائه میدهد .همچنین در جهت مرکزیت بخشیدن به برنامه های آموزشی ترویجی و نیز مرکزیت ستادهای مدیریت بحران ، احداث مراکزی تحت عنوان مراکزچند منظوره آموزش،پیشگیری و مدیریت بحران،با قابلیت های متنوع برای جذب مخاطب را به عنوان فضای جمعی ومرکز تعامل محلات زیر نظر مدیریت محلی و کلان بحران پیشنهاد می دهد.