در سال های اخیر میزان ابتلا به اختلالات خوردن مخصوصا در بین دختران جوان بسیار افزایش یافته است و این امر ناشی از تأکید بر لاغری و ارزنده سازی آن در جوامع است. در پایان نامه حاضر تلاش شده است میزان اختلالات خوردن در بین دانشجویان دختر دانشگاه تبریز و عوامل اجتماعی مرتبط با آن بررسی شود. روش تحقیق، پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دختران دانشجوی روزانه مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز ، به تعداد 4514 نفر در سال تحصیلی 92-91 می باشد که از این تعداد، 367 نفر بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل چهار پرسشنامه اختلالات خوردن با 22 گویه، همسالان با 8 گویه، خانواده با 10 گویه، رسانه ها با 9 گویه و هوش هیجانی با 23 گویه بوده است که بر اساس مقیاس شش درجه ای طیف لیکرت تدوین شده است. برای بررسی اعتبار ابزار اندازه گیری، اعتبار محتوایی و برای بررسی پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده گردید. روش های آماری مورد استفاده، شامل آزمون های t، f، همبستگی r پیرسون و رگرسیون بوده و تحلیل اطلاعات به دست آمده، از طریق نرم افزارspss 20 در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد: میانگین اختلالات خوردن و ابعاد آن (بی اشتهایی و پراشتهایی روانی) در بین پاسخگویان پایین تر از متوسط است. متغیر رسانه ها و ابعاد آن با اختلالات خوردن و ابعاد آن رابطه مثبت و معنادار دارد. متغیر همسالان و ابعاد آن با اختلالات خوردن و ابعاد آن رابطه مثبت و معنا دار دارد؛ به استثنای اینکه بعد میزان ارتباط با دوستان با بعد بی اشتهایی روانی رابطه معنادار ندارد. متغیر خانواده و بعد فشار خانواده برای لاغری، با اختلالات خوردن و ابعاد آن رابطه مثبت و معنادار دارد؛ اما بعد میزان وابستگی به خانواده با اختلالات خوردن و ابعاد آن رابطه معنادار ندارد. متغیر هوش هیجانی و ابعاد آن با اختلالات خوردن و ابعاد آن رابطه منفی و معنادار دارد. متغیرهای مستقل وارد شده، توانسته اند 33 درصد از واریانس متغیر وابسته اختلالات خوردن را تبیین نمایند.