کیده در بخش نظری این پایان نامه پس از ذکر خلاصه ای در خصوص جایگاه ساز عود در موسیقی سنتی ایران، متد و اتودهای موجود برای این ساز در کشورمان معرفی شده اند. سپس دیدگاه شش نفر از نوازندگان حرفه ای و مدرسان ساز عود در رابطه با چگونگی این متد و اتودهای موجود را جویا شدم. این نظر خواهی به صورت مصاحبه شفاهی و کتبی صورت گرفته. نتیجه این نظرسنجی به صورت آمار ارائه شده است. که نشانگر این است که در رابطه با کتاب (شیوه بربط نوازی ، منصور نریمان)، سه مورد کلی (اتودها و متد به کار رفته جهت تقویت و پیشبرد تکنیک های اجرایی دست راست و چپ، ایجاد انگیزه و تشویق هنرجو جهت ادامه فراگیری نواختن ساز عود و تفکیک اتودها و متد خاص برای دوره های آموزشی مختلف) به رای گیری گذاشته شد. در هر سه مورد درصد انتخاب گزینه ضعیف بیشتر از گزینه خوب بود. این نظر سنجی بیانگر نارضایتی کلی هنرجویان ساز عود از این متد می باشد. آنها در پاسخ به این سوال که در طول مدت فراگیری ساز عود، کمبود چه نوع اتودهایی را احساس کرده اید، به موارد زیر اشاره می کردند: اتودهایی برای انگشت گذاری و مضراب گذاری های خاص عود ( بنا بر قابلیتهای این ساز)، تمریناتی برای آکورد نوازی و حرکت در پوزیسیون ها و قطعاتی که مطابق با موسیقی سنتی ایرانی باشند. مسلماً نتایج بدست آمده نشانگر آن است که در حال حاضر سیستم آموزشی ساز عود در ایران به متدی منسجم با اهداف خاص آموزشی و تمریناتی مدون نیازمند است. در بخش عملی به اجرای تک نوازی و گروه نوازی در دستگاه نوا پرداخته می شود. قطعات گروه نوازی این بخش از ساخته های آقای محمدرضا ابراهیمی (استاد راهنمای بخش عملی این مجموعه) انتخاب شده اند. که نت آنها ضمیمه این رساله می باشد.کلید واژه ها: متد، اتود، دستگاه، فاصله ساختاری، دانگ، دراب، تکیه، سونوریته، پوزیسیون.