این پژوهش با هدف بررسی یک دوره تمرین آمادگی جسمانی پارسی بر غلظت کورتیزول و الفا امیلاز بزاقی و رابطه بین این دو و نسبت کمر به لگن و توده بدنی در زنان غیر ورزشکار انجام شد. به همین منظور از بین 40 زن در دسترس منطقه 3 شهرداری تهران،20 نفر با میانگین سنی 82/2+_10/30 سال،میانگین وزن 92/5+_40/62 کیلوگرم،قد 77/4+_25/159 سانتیمتر و توده بدنی 19/1+_55/24 کیلوگرم بر متر مربع به عنوان ازمودنی در این پژوهش شرکت کردند. ازمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین آمادگی جسمانی پارسی (12نفر) و کنترل (8نفر) قرار گرفتند. به همین منظور تمرین آمادگی جسمانی پارسی طی 8 هفته،هفته ای 3 جلسه به مدت 40 دقیقه در ماه اول و شدت 120 ضربه مترونوم و 60-70% mhr و 45 دقیقه در ماه دوم با شدت 140 ضربه مترونوم و 65-75% mhr انجام شده است. توده بدنی و نسبت کمر به لگن در دو مرحله جلسات اول و بیست و چهارم و میزان کورتیزول و الفا امیلاز بزاقی در پنج مرحله جلسات اول،ششم،دوازدهم،هجدهم،بیست و چهارم گرفته شده است. جهت تجزیه و تحلیل اماری از ازمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.در صورت مشاهده تفاوت معنادار از tجفت شده استفاده شد.سطح اطمینان برای تمام محاسبات 05/0> p در نظر گرفته شد. نتایج نشان دادغلظت سطوح استراحتی و پس از فعالیت کورتیزول بزاقی طی هشت هفته تمرین تناسب اندام ایرانی افزایش معنا داری یافت(05/0>p ). شاخص توده بدنی(bmi)طی هشت هفته تمرین کاهش معنا داری یافت(05/0> p). نسبت کمر به لگن و غلظت سطوح استراحتی و پس از فعالیت آلفا امیلاز بزاقی و رابطه بین کورتیزول و آلفا آمیلاز بزاقی طی هشت هفته تمرین آمادگی جسمانی پارسی تغییر معنا داری پیدا نکرد(05/0< p). با در نظر گرفتن تغییرات هورمونی و همچنین کاهش وزن و bmi متعاقب تمرین آمادگی جسمانی پارسی،بر مبنای همین امر به زنان غیر ورزشکار توصیه می شود تا از محاسن هورمونی،فیزیولوژیکی و ترکیب بدنی آن بهره ببرند