بهینه سازی بهره برداری از مخازن سدها با هدف استفاده موثرتر و کاراتر منابع آب و تامین مطلوب تر نیازها و کاهش کمبودها صورت می گیرد. در رویکرد معمول این مطالعات، سری زمانی تاریخی به عنوان جریان ورودی به سد منظور می گردد که با توجه به این که وضعیت دوره بهره برداری (آینده)، متفاوت از دوره تاریخی (گذشته) خواهد بود؛ لذا ممکن است سیاست بهره برداری حاصل، نتیجه رضایت بخشی نداشته باشد. در این تحقیق، با توسعه یک مدل انعطاف پذیر بهره برداری از مخزن براساس مدل آبدهی کلاسیک و رویکرد سیاست تخصیص فازی عملکرد مدل بهره برداری حاصل، انطباق بیشتری با شرایط زمان واقعی بهره برداری داشته و نتیجه آن رضایت بخش تر گردیده است. با به کارگیری داده های سد کرج به تحلیل و بررسی نتایج مدل توسعه داده شده براساس معیارهای ارزیابی کارایی سیستم پرداخته شده است. مقایسه دو رویکرد فازی و کلاسیک، آسیب پذیری کمتر در رویکرد فازی را نتیجه داده است.