فرم ناب ، ساده و گرافیکی به همان اندازه که در ظاهر ، بی پیرایه و خالص است ، قدرت نفوذ و سیطره بر مخاطب و بیینده را دارد. بیشتر از چند دهه است که انیماتورهای انتزاع گرا به طور غریزی و تجربی به این توانایی خیره کننده در بازیِ فرم های ناب و انتزاعی پی برده و در بیان های نوین خود از آن بهره می برند. مسئله ی مورد بررسی در این پژوهش کارکرد فرم ( شکل ) در انیمیشن انتزاعی ، نقش و جایگاه آن به عنوان عنصری اصلی ، فعال و جریان ساز در هنر پویانمایی انتزاعی (شاخه ای از انیمیشن تجربی ) می باشد در این راستا آثار انیماتورهای انتزاع گرایی چون نورمن مکلارن ، اسکار فیشینگر ، ایشوپاتل ، جان ویتنی ، مورد تحلیل قرار گرفته است. در نتیجهتأثیرات متفاوت انواع فرم بر مخاطب و توانمندی های بالقوه یگرافیکی و بسیار بالای آن در زمینه ی ارتباطات بصری ، ارتباط بی بدیل آن با چگونگی بیان و انتقال پیام ، از این دریچه مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق ، کتابخانه ای بوده است. واژگان کلیدی:انیمیشن ، انتزاع ، فرم ، تصویر متحرک ، شکل