شاهنامه ی فردوسی همواره به عنوان گنجینه ای از اندیشه و تفکر هنری تأثیرگذار، مورد توجه و استفاده ی نگارگران در اکثر دوره های تاریخ نگارگری به خصوص دوره صفویه و قاجار بوده است. کیفیت تصویرگری شاهنامه در دوره های اخیر با توجه به شرایط تاریخی، فرهنگی و هنری خاص آن ویژگی های متفاوتی داشته است. با مطالعه ی تطبیقی عناصر مصور اسطوره ای درمجالس شاهنامه های این دو دوره، کیفیت تصویرگری و سیر تحولات آنها مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. این تحقیق به شیوه ی توصیفی-تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات و داده ها ازطریق مطالعه ی اسناد ومدارک و کتاب های موجود در این زمینه، بوده است. پس از بررسی عناصر اسطوره ای تصویرشده در شاهنامه های دو دوره این نتایج به دست آمد که تصاویر مجالس نگارگری شاهنامه های عصر صفوی بسیار به بن مایه های اساطیری روایت شده در شاهنامه نزدیک هستند و علی رغم کوشش هنرمندان نگارگر در عصر قاجار جهت حفظ اصالت آئین شاهنامه نگاری طبق سنت سلسله های پیشین، فرهنگ غربی و به خصوص ورود صنعت چاپ تأثیرات زیادی بر تصویرگری شاهنامه گذاشته است.