چکیده: با توجه به گسترش و فراگیری مراکز آموزش در زمینه علوم مختلف و ازدیاد روزافزون افراد مشغول به تحصیل در این مراکز آنچه باید مورد توجه قرار گیرد نقش این علوم درتربیت افراد است، این سوال بسیار مهم است: متعلمی که مدتی از عمر خویش را در این مراکز به سرمیبرد در نهایت با چه دستاوردهایی برای خویشتن معنوی خود از تحصیل فراغت می یابد؟ این نکته در علم شیمی به دلیل کاربردهای صرفا صنعتی و مادی اش، بیشتر مورد غفلت قرار گرفته است. از آنجا که هدف غایی از دیدگاه اسلام شناخت و قرب به خداست و در این زمینه خودشناسی به عنوان مقدمه ای جهت رسیدن به این هدف بسیار مورد تاکید می باشد،این پژوهش درصدد تبیین نقش آموزش علم شیمی در رسیدن به این هدف غایی بوده است.این پژوهش به روش تحلیلی- استنباطی انجام گرفته است و اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. و در نهایت بررسی ها به این نتیجه منتهی شد که اگر علم شیمی بر اساس جهان بینی الهی و برمبنای تاریخی و فلسفی آموزش داده شود دارای دستاوردهای تربیتی خواهد بود. در این فضای تربیتی جهت نیل به مطلوب،هدف آموزش شیمی نباید صرفا تحویل متخصص به جامعه باشد،تدریس باید به شکل مفهومی و در جهت خودشناسی متعلم صورت بگیرد و محتوی باید با رویکرد تربیتی و مفهومی ارائه شود. بر این اساس پیشنهاد می شود که در برنامه ریزی آموزشی شیمی برای همه مقاطع تحصیلی به نقش تربیتی علم شیمی توجه بیشتری شود. کلمات کلیدی: فلسفه- فلسفه آموزش- آموزش شیمی- شیمی- رویکرد تربیتی- علم دینی