گویش شناسی شاخه ای از زبان شناسی اجتماعی است که به مطالعه گونه های نظام مند زبان می پردازد. گونه های زبانی در اکثر مناطق زبانی وجود دارد . گونه ها ی زبانی و لهجه های جوامع گفتاری بخشی از فرهنگ ملی در نظر گرفته می شوند و باید محافظت شوند. کشور ما، ایران نیز به لحاظ داشتن گونه ها ی زبانی و لهجه ها ی متنوع بسیار غنی است. این وظیفه هر زبانشناسی است که حداقل به مطالعه یکی از گونه های زبانی کشورمان بپردازد و آن را به روش علمی بررسی کند. چرا که هر کدام از این زبان ها وگویش ها نشان دهنده تاریخ کهن ایران است و با این کار می توان به زنده نگهداشتن تاریخ و فرهنگ و زبان کهن ایرانیان کمک کرد. هدف این پژوهش مقایسه گونه های زبانی شمال استان خوزستان با هم برای تعیین شباهت ها و تفاوت ها بین آنهاست. تفاوت این گونه های زبانی و فارسی معیار نیز مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ها و داده های جمع آوری شده ی این گونه های زبانی مورد تجزیه و تحلیل و توصیف همزمانی قرار گرفته و با بهره گیری از نمونه ها و تحلیل داده ها به توصیف ویژگی های آوایی، واژگانی ،صرفی و نحوی این گونه های زبانی پرداخته شد. درکل می توان گفت که تفاوت های قابل ملاحظه ای بین این گونه ها و فارسی معیار، به ویژه در حوزه های آوایی و واژگانی وجود دارد.ولی از نظر صرفی و نحوی تفاوت چندانی مشاهده نشد