گردشگری به عنوان بزرگترین و پیچیده ترین صنعت دنیا به شمار می رود. تنوع ابعاد و پیچیدگی های صنعت گردشگری متناسب با مناطق جغرافیایی، الزامات ویژه ای برای برنامه ریزی و مدیریت گردشگری می طلبد. در مناطقی که پتانسیل های فراوانی برای توسعه صنعت گردشگری دارند، اما روند مطلوبی را طی ننموده اند، باید به دنبال عوامل و عناصری گشت، که میتواند حرکت کند جریان گردشگری را سرعت بخشد . هر چند توسعه گردشگری در مناطق مختلف راه حل کلی برای همه مسائل نیست، اما راهبردهای نوینی پیش روی برنامه ریزان و تصمیم گیران مرتبط می گذارد، که برای توسعه پایدار و کاهش محرومیت مناطق می تواند موثر باشد. بر این اساس، هدف این تحقیق، بررسی وضعیت مناطق نمونه گردشگری جهت اولویت بندی به منظور سرمایه گذاری است؛ به گونه ای که سبب توسعه گردشگری و افزایش اشتغال محلی با شیوه های مشارکتی گردد. روش تاپسیس یکی از ابزارها و روشهای تحلیل چند متغیره بوده که در تعیین اولویت جهت احداث و سرمایه گذاری مناطق نمونه و جاذبه های گردشگری بکار گرفته شده است . برای این منظور از بین مقاصد گردشگری استان آذربایجان غربی، 31 جاذبه طبیعی، تاریخی و مناطق نمونه گردشگری انتخاب شده است. در این نقاط شاخصهای زیست محیطی، فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی، زیرساخت ها و خدمات با استفاده از مدلهای سوات و تاپسیس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با توجه به معیارهای مورد مطالعه، تفاوت معناداری میان آلترناتیوهای موثر در سطح توسعه جاذبه ها و مناطق نمونه گردشگری دیده می شود. در بین 31 جاذبه استان، منطقه نمونه گردشگری باری ارومیه با 999/0 دارای بالاترین سطح توسعه و چشمه گراوان با ضریب توسعه 00/0 دارای پایین ترین سطح توسعه می باشند.