حکمت یکی از فنون شعری عربی محسوب می شود؛ بدین بیان که حکمت در نزد اعراب جاهلی نتیجه ی تجارب زندگی است که با ظهور اسلام بدان رونق بیشتری داده شد و در قصاید عصر جاهلی آن را در شعر زهیر و امثال آن و در صدر اسلام این فن از شعر از طریق قرآن کریم و سخنان پیامبر اکرم (ص) و امام علی(ع) گردآوری شده است. همچنین در شعر بسیاری از شعرای دیگر همچون متنبی و شریف رضی شاهد آن هستیم. هدف از حکمت هدفی انسانی مانند نصیحت، پند و اندرز است که با همراه ساختن مثل هایی انسان ها را به راه راست آگاه می سازد. در عصر معاصر نیز شاعران فرهیخته ای در این فن قلم فرسایی کردند: از آن جمله احمد رامی، شاعر معاصر مصر می باشد که با توجه به شرایط و اوضاع مصر، حکمت را در موضوعات و مضامین مختلف از جمله: ترغیب به اصول اخلاقی، پرهیز از فریفته شدن به دنیا، صبر و بردباری، پاکی درون و غیره به کار برده است. در این پایان نامه به روش تحلیلی و با ترجمه و تحلیل ابیات از لابه لای دیوان شاعر معاصر عربی، احمد رامی سعی شده است افکار و دیدگاههای این شاعر در مورد حکمیات و مضامین آن به طور کامل بررسی شود تا معلوم گردد که وی به چه میزان از حکمیات سخن گفته است.