امروزه شهرها در برابر تهدیدات نظامی و موشکی قرار دارند. در شرایط موشکباران، با کاهش کارایی شبکه های ارتباطی، نجات دادن جان هزاران انسان مساله بزرگی است. جمعیت بیشتر، فشردگی و تراکم بالای ساختمانی و جمعیتی شهرهای بزرگ مساله ذکر شده را پیچیده تر می کند. در واقع آنچه که جنگ و حملات هوایی را به عنوان تهدید جدی مطرح می کند، عدم آمادگی برای مقابله با آن است. وقوع چنین حادثه ای در بیشتر موارد تأثیرات ویران کننده ای بر سکونتگاههای انسانی برجای گذاشته و تلفات سنگینی بر ساکنان آنها تحمیل کرده است. امروزه با گسترش کالبدی و افزایش تراکم شهرهای بزرگ، وضعیت خطرناکی در صورت موشکباران به وقوع می پیوندد. زیرا سلسله مراتب شبکه های ارتباطی رعایت نشده، عرض راهها کم بوده، از مراکز خدماتی و درمانی دور بوده و بافت شهرها متراکم است. موشکباران این شهرها، در کنار عدم رعایت اصول پدافند غیرعامل منجر به از بین رفتن کارایی شبکه های ارتباطی، حجم بالای تلفات انسانی و خسارتهای مالی خواهد بود. منطقه شش شهر تهران با حدود 220 هزار نفر جمعیت درسال 1385 و 20 کیلومتر مربع مساحت، یکی از مهمترین مناطق شهر تهران بشمار می آید. وجود کاربری های مهمی نظیر وزارتخانه ها، سفارتخانه ها، موسسات آموزش عالی، مراکز درمانی و بیمارستان های عمومی، شرکتهای بزرگ اقتصادی و غیره نشان دهنده اهمیت بالای این منطقه از دیدگاه شهری و کشوری است. این موضوع به نوبه خود ضرورت توجه به مسایل مدیریت بحران و حوادث در این محدوده را نشان می دهد. دراین پژوهش در بخش با استفاده از شاخصهایی چون دسترسی به مراکز درمانی، خدماتی و پناهگاهها، درجه محصوریت، عرض خیابان، ارتفاع ساختمانها، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، درجه اهمیت ساختمانها، مصالح،کیفیت و قدمت ابنیه که براساس مدل تحلیل سلسله مراتبی معکوس محاسبه شده و در محیط gis ترکیب شده اند، آسیب پذیری بدنه شبکه های ارتباطی منطقه شش در مقابل حملات هوایی مشخص شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بدنه خیابانهایی که دارای تراکمهای ساختمانی و جمعیتی بالا، کیفیت ابنیه پایین، فاصله زیاد تا مراکز امدادی نسبت به سایر قطعه ها و درجه محصوریت بیشتری بوده اند، امتیاز آسیب پذیری بالایی آورده و درنتیجه آسیب پذیر نشان داده شده اند. همچنین با حرکت از سمت شمال منطقه به طرف جنوب و مرکز منطقه، به میزان آسیب پذیری خیابانها افزوده شده بزرگراهها و خیابانهای با عرض بیشتر و تراکم ساختمانی و جمعیتی کمتر دارای آسیب پذیری کمتری بوده اند. در بخش دوم شعاع انفجار بمبهای 5000 پوندی و میزان خسارت حاصل از آن برای کاربریهای حیاتی و پلهای سواره موجود منطقه شش تحلیل شده است. نتایج پژوهش در این بخش حاکی از استقرار درست پلهای موجود در تقاطعهای بزرگراهها و آسیب پذیر آنها در بافت جنوبی است. همچنین بناها تاسیسات حیاتی که در بافت متراکم جنوبی منطقه شش واقع شده اند، در صورت هدف قرار گرفتن، شعاع ناشی از انفجار آنها، باعث آسیب دیدن اکثر بناهای این بافت نیز می شود

بازآفرینی شهری از ابتدا با مباحث مرتبط با توسعه شهری همراه بوده است، چند دهه تحقیق و پژوهش حول این موضوع ، مسئولین را به درک اهمیت ارتقاء و توسعه ی زیرساخت ها ، شبکه معابر و تجهیز و گسترش فضاهای عومی ، توسعه و تامین خدمات شهری-محله ای ، باز زنده سازی مجموعه ها که به عنوان محرک توسعه برای ارتقاء قلمرو های عمومی شهری و پیشرفت اقتصادی شهرها شناخته شده اند ، واداشته است. تحقیقات بسیاری پیرامون چگونگی تولید فضاهای عمومی موفق شهری و تعیین شاخص های موفقیت این فضاها انجام شده است که در پژوهش حاضر ، در بخش مبانی نظری و بررسی تجارب موفق در این زمینه پرداخته شده است و شاخص های موفقیت این فضاها معرفی شده است. بدیهی است این شاخص ها باید هماهنگ با فرهنگ و شرایط جامعه شناختی ایران بومی سازی شوند و در این پژوهش استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار expert choice رتبه بندی شده اند. محله ی جلفا مانند سایر محلات تاریخی ، با گذشت زمان در روند توسعه خود که خصوصا در سالهای اخیر سرعت گرفته دستخوش تغییر و تحولات در بافت خود شده است که علی رغم جذابیت ها و قابلیت های فراوان نیازمند امکانات و تمهیدات مختلفی می باشد . طرح بازآفرینی برای این بافت تاریخی از طریق ارتقاء کیفیت عرصه های همگانی و تولید فضاهای کارآمد شهری از سال 1381 تا 1386 به اجرا درآمد. فضاهای عمومی موجود در این محله در سالهای اخیر با حرکت به سمت سرزندگی و حضورپذیری بیشتر منجر به ارتقاء کیفیت محیط در روند بازآفرینی در این بافت شدند.ارزیابی شاخص های موفقیت فضاهای شهری و تهیه نقشه های تحلیلی مکانی از جلفا نشان دهنده ی میزان موفقیت روند بازآفرینی در این محله است. راهبرد های ارائه شده با استفاده از تجربه جلفا و دیگر نمونه های موفق مشابه میتواند راهگشای دستیابی به بازآفرینی شهری در بافت های مشابه جلفا باشد.

جهانی شدن را می توان فرآیند تشدید و تعمیق روابط جهان گستر و جهان گیر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دانست. بروز این پدیده در عصر حاضر موجب تحولات بسیاری در زمینه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی در عرصه بین الملل شده است. در این میان نقش کلان شهرها به علت تمرکز منابع مالی، انسانی و اطلاعاتی مهم تر از سایر سکونتگاه ها بوده است. تهران؛ به عنوان مهم ترین کلان شهر ایران، اولین گزینه ورود ایران به عرصه جهانی شدن است. هرچند تهران در شرایط فعلی شهری جهانی به شمار نمی رود و در شبکه شهرهای جهانی به عنوان سیاهچاله و شهری مقاوم در برابر این فرآیند مطرح است، اما بدیهی است که این کلانشهر نیز مانند سایر نقاط جهان در میان مدت تحت تأثیر آثار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی فرایند فراگیر جهانی شدن قرار خواهد گرفت. با ادامه روند منفعل کنونی، مسائل مختلف کلان شهر تهران که می تواند از طریق پیوستن به شبکه شهرهای جهانی تعدیل گردد همچنان پابرجا خواهند ماند. از میان راهبردهای مختلف پیوستن کلانشهر تهران به شبکه شهرهای جهانی، هدف پژوهش حاضر دستیابی به راهبردهای فضایی ادغام کلانشهر تهران در فرآیند جهانی شدن از طریق سرمایه گذاری بر پتانسیل های فضایی این کلانشهر در جذب کارکردهای شهرهای جهانی است. نتایج پژوهش؛ حاصل از انجام تحلیل های مرتبط براساس معیارها و شاخص های جهانی شدن در محدوده کلانشهر تهران در سیستم اطلاعات مکانی و تحلیل سلسله مراتبی لایه ها و روی هم گذاری آن ها، نشان داده است که کلانشهر تهران از طریق سه کارکرد اصلی جذب شرکت های مالی و خدماتی فراملی، جذب گردشگر خارجی و مهاجران خارجی، قابلیت ادغام در این فرایند را دارد. نتایج نشان داده است مناطق مرکزی شهر تهران شامل مناطق 11، 12، 6 و 7 دارای پتانسیل نسبی بالاتری جهت استقرار کارکردهای شهر جهانی می باشد.