امروزه نقش مدیریت روسازی معابر در افزایش عمر مفید روسازی ها غیر قابل انکار می باشد.اگر چه روسازی ها حتی با رعایت کامل ضوابط و معیارهای طراحی و اجرایی، به مرور زمان و با توجه به نحوه بهره برداری، حجم ترافیک و شرایط آب و هوایی به تدریج فرسوده شده و خرابی در آنها پدید می آید، اما باید دانست که علاوه بر عوامل فوق، وسعت و شدت این خرابی ها رابطه مستقیمی با شرایط و نحوه نگهداری روسازی راه ها دارد که بایستی با آغاز بهره برداری از سیستم به طور اصولی و مستمر انجام شود.در این زمینه آیین نامه ها، ضوابط و معیارهای مختلفی توسط سازمان های ذیربط تدوین می شوند تا با شناخت خواص مصالح و نیز رعایت مشخصات طراحی ، فنی و اجرایی عمر مفید روسازی را افزایش دهند، اما این شرط کافی نمی باشد و باید به این نکته توجه داشت که به همان اندازه که طرح و اجرای صحیح روسازی مهم می باشد، بحث مدیریت اطلاعات روسازی راه ها که شامل ساماندهی کلیه فعالیت های طرح، اجرا، نظارت و نگهداری روسازی ها می باشد ، نیز مهم می باشد. عدم ترمیم و نگهداری به موقع روسازی ها باعث اضمحلال زودرس آنها می شود که در نتیجه هزینه های استهلاک وسایل نقلیه، افزایش سوانح و هزینه های بازسازی روسازی را به دنبال دارد. درتحقیقی که پیش رو دارید، به معرفی یک روش سیستماتیک تحت عنوان سیستم مدیریت اطلاعات روسازی راه ها که به کمک آن بتوان به بررسی و ارزیابی دقیق وضعیت فعلی روسازی پرداخت و همچنین امکان انتخاب اقتصادی ترین استراتژی ترمیم و نگهداری (بهترین گزینه و مناسب ترین زمان اجراء) را فراهم آورد ، پرداخته می شود. لذا دراین پایان نامه به منظور ارتقای روند موجود مدیریت روسازی راه ها ، استفاده از سیستم اطلاعات مکانی با توجه به ویژگی های منحصر بفرد آن از قبیل: قابلیت به روز شدن ، سرعت عمل ، دسترسی سریع و آسان ، رقومی بودن ، تجزیه و تحلیل و نمایش مناسب اطلاعات پیشنهاد گردیده است. در سیستم اطلاعات مکانی تمام اطلاعات جمع آوری شده از روسازی ها ، با استفاده از نرم افزار arcgis 10 در نقشه ها، لایه ها و جداول توصیفی مختلف طبقه بندی و مدل سازی می شوند. در این تحقیق بعد از شرح مبانی سیستم مدیریت روسازی بر پایه سیستم اطلاعات مکانی ، مزایا و مراحل پیاده سازی چنین سیستمی بعنوان مدیریت مدرن بر روسازی ها با کمک کامپیوتر نسبت به مدیریت سنتی پرداخته می شود. کلمات کلیدی : سیستم مدیریت روسازی، سیستم اطلاعات مکانی، روسازی

خاک علیرغم مقاومت فشاری خوب در کشش عملکردی ضعیف و کارایی نامناسبی دارد. برای جبران این ضعف اغلب از مسلح کننده های گوناگونی در سازه های خاکی استفاده می کنند که محقق در این پژوهش به بررسی تأثیر لایه ژئوتکستایل بر روی ساحل در اثر امواج زلزله در سه عمق سطح ساحل (صفر)، نیم متری و یک متری ساحل می پردازد و در پنج فصل ارائه شده است که در فصل اول به شرح و بسط اهداف موضوع، اهمیت و روش تحقیق پرداخته، ساختاری کلی از پایان نامه ارائه گردیده است. فصل دوم به ادبیات فنی تحقیق در زمینه گسترش موج در محیط پیوسته و مسلح سازی خاک اختصاص یافته و مواردی از پژوهش های انجام شده پیشین ذکر گردید. همچنین فرضیات تحقیق، چگونگی مدلسازی عددی و روابط حاکم بر مدل های رفتاری در فصل سوم ذکر شده و فصل چهارم نیز به فرایند مدلسازی و آنالیز عددی بر روی پارامترها به وسیله نرم افزار ansys اختصاص یافت. در خاتمه در فصل پنجم محقق با توجه به بررسی های انجام شده و آنالیزهای عددی نتایج پژوهش و پیشنهادات را ارائه نموده است. با توجه به ارزش سواحل از بعد تفریحی، اجتماعی و اقتصادی و همچنین ممتد بودن سواحل ایران و نیاز به تقویت ظرفیت باربری خاک سواحل پرداختن به این مهم ضروری است. محقق در راستای هدف پژوهش با فرض ماسه ای بودن خاک ساحل در شمال و جنوب کشور از سه تیپ خاک مطابق آیین نامه 2800 زلزله (دوم، سوم و چهارم) استفاده نموده و همچنین با در نظر گرفتن سه نوع زلزله (السنترو، طبس، منجیل) باشتاب بالای 7 ریشتر در 3 مدل هندسی با شیب های o38، o57، o71 به وسیله نرم افزار انسیس با دو روش (الف) و (ب) که در روش (الف) بین لایه مذکور وخاک ساحل یک المان تماسی (contact 197) با ضریب اصطکاک 3/0، وجود دارد و در روش (ب) بین لایه ژئوتکستایل و خاک تماس کامل برقراراست، یعنی گره های خاک و لایه مشترک می باشد، به صورت دو بعدی آنالیز را انجام می دهد تا اثر مثبت لایه ژئوتکستایل را بر روی سواحل مشخص نماید. محقق در این پژوهش خاک را به روش دراگر – پراگر و المان plane 182 ، آب را به روش اولرین و المان fluid29 و لایه ژئوتکستایل با فرض پایدار بودن لایه ژئوتکستایل بر روی ساحل را به روش الاستیک خطی باالمان plane 182 مدل گذاری نموده است. با توجه به بررسی انجام شده وقتی لایه بر روی ساحل قرار دارد تأثیر آن در کاهش تنش های فشاری، کششی و جابجایی سواحل قابل ملاحظه و مناسب تر از زمانی است که لایه در اعماق ساحل قرار می گیرد. و همچنین تأثیر لایه در شیب های ملایم بهتر و مناسب تر از شیب های تند است و نتایج نشان می دهد که تأثیر لایه مذکور در خاک های تیپ چهارم بهتر و مناسب تر از خاکهای تیپ دوم و سوم است.