ارزیابی عملکرد سازمان ها در جهت گیری تصمیمات استراتژیک آتی آنها نقشی اساسی دارد. در این راستا می بایست میزان کارایی و بهره وری سازمان ها مورد محاسبه قرار گیرد تا از این طریق بتوان در تصمیم سازی های آتی روند رشد اقتصادی آنها برنامه ریزی گردد. کارایی یکی از مهمترین شاخص های ارزیابی عملکرد بهینه واحدهای اقتصادی است. یکی از مم ترین واحدهای اقتصادی نیز بانک ها هستند که میتوانند با عملیات گسترده بانکی شرایط مناسب جهت رشد بخشهای مختلف اقتصاد کشور را فراهم آورند. لذا به همان نسبت که بانکهای کارا میتوانند شرایط رشد اقتصادی را فراهم آورند بانکهای ناکارا نیز میتوانند ایجاد بحران نمایند. از این رو در این پژوهش با استفاده از تحلیل پوششی داده ها و برنامه نویسی ژنتیک کارایی تکنیکی صنعت بانکداری ایران طی دوره زمانی سال 1384 تا 1390 اندازه گیری و مدل سازی شده است. بعد از برآورد کارایی تکنیکی در طول این مدت تحت بازدهی نسبت به مقیاس ثابت و متغیر و با ماهیت خروجی محور کارایی مقیاس نیز مورد محاسبه قرار گرفتهاست. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که نظام بانکی کشور در سطح نسبتا مطلوبی از کارایی تکنیکی قرار دارد.