این مقاله به بررسی تطبیقی رابطه دین و اخلاق میان فلسفه بارکلی و فلسفه غزالی پرداخته است.غزالی به عنوان اندیشمند اشعری مسلک با ملاک حسن و قبح فعل اختیاری انسان را مطابق با فرامین الهی می شمارد و قائل به حسن و قبح شرعی است، اعتقاد غزالی بر اینست که اخلاق گرایی دینی است نه دنیوی. بارکلی بر این باور است که مبانی اخلاقی از دیانت متمایز و جدا نمی باشد و اخلاق و دیانت به هم وابستگی و پیوستگی دارند. بارکلی معتقد است که می توان اخلاق را همچون ریاضیات برهانی و قاعده مند نمود. او رد نظریه حس اخلاقی را اظهار نمود و عامل عقل و نقش ارزنده آن در زندگی اخلاقی را تاکید کرد. بارکلی برای رهانیدن یا بازگردانیدن اصول و مبانی رویکرد دینی و نجات جهان بینی و سپس خود دین درتلاش بوده است. او قائل به جوهر مادی نیست زیرا باعث تباهی اخلاق انسان می شود. یکی از شباهت های بارکلی و غزالی در تلاش برای زنده کردن مفاهیم دینی و برگشت تعقل و فلسفه به روش غیرمادی و دینی می باشد. بارکلی و غزالی در حسن و قبح با هم اختلاف نظر دارند، بارکلی معتقد بود چون حسن و قبح ذاتی است و با عقل قابل تشخیص و عقلانی است و در افعال انسانی فاعل بلاواسطه را خود انسان می داند و لذا بر این باور است که گناهکار مستحق کیفر است و اراده الهی در طول اراده ی انسانی است

تحقیق حاضر سعی دارد که نقد مک اینتایر بر وظیفه گروی کانت را به روش توصیفی-تحلیلی بررسی کند. سوال اصلی این تحقیق نقد مک اینتایر بر وظیفه گروی کانت است. از آنجا که نظریه اخلاقی کانت یکی از مهم ترین نظریات اخلاقی دوره مدرنیسم است، مک اینتایر مهم ترین نقدها را متوجه نظریات اخلاقی دوره مدرنیسم، بویژه وظیفه گروی کانت داشته است. مک اینتایر به این دلیل نظریات اخلاقی دوره مدرنیسم را نقد می کند که معتقد است آنها غایت شناسی را در زندگی بشر حذف کرده اند و به این دلیل نظریه اخلاقی کانت را نقد می کندکه معتقد است کانت در طرح نظریه اخلاقی اش هم در مدعا و هم در بی دلیلی مدعایش قابل نقد است

اهمیت مشورت به عنوان یکی از مسائل مهم در دین اسلام مدنظر بوده است، طبق تعالیم نهج البلاغه ، مشورت امری ضروری و سازنده و نگاهدارنده از خطاها و زیانها و سقوطها و انحطاطهاست.بر این اساس هدف این تحقیق شناسایی آثار و فوائد مشورت، اصول مشورت، روشهای مشورت،ویژگیهای مشورت دهنده از دیدگاه نهج البلاغه بود.نوع این پژوهش کیفی است. برای رسیدن به اهداف پژوهش از روش تحلیلی –استنادی استفاده شده است. ازاین رو از کلیه کتب روایی،تاریخی و تحقیقات ارائه شده مرتبط با مقوله های پژوهش در این زمینه بهره گرفته شد. بدین صورت که ابتدا به شناسایی و گردآوری منابع مورد نیاز اقدام و طی دو مرحله به مطالعه کلی و اجمالی و نیز مطالعه عمیق و استنباط در مباحث مزبور همراه با فیش برداری و ثبت موضوعات مورد نظر و به دنبال آن طبقه بندی و نهایتا تحلیل اطلاعات پرداخته شد. یافته های حاصله حاکی از این است که:الف ) فوائد و آثار مشورت از دیدگاه نهج البلاغه عبارتند از: پشتیبان بودن، از بین رفتن استبداد نظر، رشد و پیشرفت، پیشگیری از پشیمانی، هدایتگری، کمک از افکار دیگران، تقویت اعتماد به نفس، ایجاد حس دیگر خواهی، استفاده از تجربه دیگران است.ب) اصول مشورت از دیدگاه نهج البلاغه عبارتست از: توجه به تعقل جمعی در مقابل تعقل فردی، قوه تمیز(ابزار شناخت خطاها یا نیروی تمیز دهنده خطا)، پذیرش عقلی، توجه به ویژگی های مشاور ،تجربه اندوزی می باشدج) روشهای مشورت از دیدگاه نهج البلاغه عبارتست از: عدم خود رأیی و خود محوری،نیکوخواهی وخیرخواهی ،راستگویی و درستکاری،انتخاب مرجع،آزمون اندیشه های گوناگون است.د) ویژگی های مشورت دهنده از دیدگاه نهج البلاغه شامل ویژگیهای مثبت و ویژگیهای منفی می باشد. ویژگی هایی که مشاور باید داشته باشد تا مشورت ثمربخش باشد شامل: بهره مندی از عقل و آگاهی،دین داری و پرهیزکاری، باتجربه بودن و دوراندیشی،رازداری،داشتن تخصص،صداقت و دل سوزی.و ویژگیهایی که یک مشاور فاقد آن باشد شامل:بخل،ترس،منافق،طمع کار کلید واژه ها: اصول،روش، مشورت، نهج البلاغه