در پژوهش حاضر، رفتار سینترپذیری، تبلور و خواص مکانیکی فریت شیشه-سرامیک ولاستونیت و کامپوزیت ترکیب مزبور با ذرات نانو نقره مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور فریت شیشه ولاستونیت در سیستم cao- sio2 و با افزودنی های wo3، fe2o3 و na2oتهیه گردید و با نسبت های مختلف و تا حداکثر 15 درصد وزنی نقره مخلوط و از طریق سینتر بدون فشار تهیه شد. دمای سینتر به علت نقطه ذوب پائین نقره و افت دمای ذوب ناشی از ریزدانگی ذرات نقره در محدوده پائین انتخاب گردید. فازهای موجود در کامپوزیت ها به کمک پراش پرتو ایکس (xrd) و بررسی ساختاری با استفاده میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) انجام شد. به منظور بررسی میزان سینترینگ هرکدام از نمونه ها از معیار میزان جذب آب و یا درصد انقباض خطی و چگالی نسبی استفاده شد. خواص مکانیکی کامپوزیت ها نظیر استحکام خمشی سه نقطه ای، میکروسختی و چقرمگی شکست نمونه های فاق دار اندازه گیری شد و با شیشه-سرامیک پایه مقایسه گردید. نتایج نشان داد با افزودن نقره چقرمگی و استحکام خمشی سه نقطه ای افزایش یافته است. الگوهای پراش پرتو ایکس نیز نمایانگر عدم واکنش نقره با فاز زمینه و اتمسفر است. در بخش دیگری از پژوهش حاضر سنتز نانو ذرات نقره با روش سیم انفجاری و با استفاده از جریان مستقیم (dc) با دانسیته جریان بیش از a/m2 108 ×3 و نیز جریان متناوب(ac) صورت پذیرفت. با جریان مستقیم، کلوئید تهیه شده پایداری طولانی تر و بیش از یک هفته داشته و بررسی تصاویر میکروسکپ الکترونی عبوری اندازه ذرات سنتزی نقره را در محدوده زیر 60 نانو متر تائید کرد.

در این تحقیق، اسکلت های زیست فعال ولاستونیتی با استفاده از شیشهً پایه با ترکیب sio2 – cao – na2o – fe2o3 – wo3 تهیه شدند. برای این منظور ابتدا فریت های حاصل از سرمایش سریع مذاب شیشه با استفاده از آسیاب تر در مدت زمان های مختلف به ذرات ریز تبدیل شدند. پس از شکل دهی، بدنه ها با سرعت گرمایش °c/min 5 تا دماهای 730، 800، 900، 1000، 1100 و °c 1200 رسانده و به مدت 3 ساعت ماندگاری در دمای نهایی تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. در نهایت اثر اندازه ذرات فریت، مدت زمان خردایش، محیط آسیاب، ترکیب، دمای عملیات حرارتی، سرعت گرمایش و زمان ماندگاری بر روی خواص فیزیکی قطعات مورد بررسی قرار گرفت. خواص فیزیکی و مکانیکی شیشه – سرامیک های تهیه شده (چگالی توده ای، درصد تخلخل، درصد جذب آب، درصد انقباض خطی و استحکام فشاری) اندازه گیری شدند. فازهای موجود در شیشه – سرامیک ها به کمک پراش پرتو ایکس (xrd) و ساختار آنها با تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) بررسی گردید. نتایج بررسی های xrd و sem نشان دادند که شیشه – سرامیک های آماده شده حاوی تک فاز ولاستونیت میله ای هستند. در نهایت خاصیت زیست فعالی شیشه – سرامیک های حاصله از پودر 4 ساعت آسیاب شده (wf4(e)) پس از قرارگیری در محلول sbf توسط آنالیز فازی، تصاویر میکروسکوپی و edx از سطح شیشه – سرامیک به اثبات رسید. نتایج آزمایش های انجام شده، نشان دادند که شیشه – سرامیک های متخلخل ساخته شده از پودر wf4(e) که با سرعت گرمایش °c/min 15 به دمای °c 900 رسانده شده و در ادامه به مدت 5 ساعت عملیات حرارتی شده اند، با دارا بودن خواصی چون متوسط تخلخل ظاهری حدود 85%، اندازهً تخلخل حدود µm100، مقدار فاز ولاستونیت متبلور شده زیاد و زیست فعالی خوب برای کاربردهای مهندسی بافت مناسب می باشند.

در این پژوهش تلاش شد تا از ظرفیت های روش ساده و ارزان قیمت الکتروفورز برای ایجاد پوشش دو لایه مقاوم در برابر اکسیداسیون استفاده شود. بدین منظور بر روی پایه گرافیتی پوششی با نسبت 1:1 نانو sic و si تهیه شد. محیط اتانول از بین حلال های مختلف انتخاب و مقدار ید به عنوان ماده افزودنی به میزان 1/4 g/l، زمان 180s و ولتاژ 40v به عنوان مقادیر بهینه برای تهیه این پوشش تعیین شدند. بررسی کینتیکی رفتار نشست، نشان دهنده پیروی از رفتار خطی و انحراف از آن در طی زمان با ضخیم شدن پوشش حین نشست است. سپس این پوشش جهت استحکام بخشی در دو دمای 1400 و 1450?c تحت واکنش نیتریداسیون مستقیم قرار گرفته و در نهایت دمای 1450?c مناسب تر تشخیص داده شد. بررسی ساختار میکروسکوپی توسط sem و تعیین فازها توسط xrd صورت گرفت. نمونه های پوشش داده شده با روش epd و نیتریده شده، به همراه قطعاتی با پوشش sic سمانتاسیون جعبه ای، با شیشه سرامیک کوردیریت به عنوان لایه دوم پوشش داده شدند. بدین منظور مخلوط استیل استون و اتانول با نسبت 1:1 به عنوان محیط مناسب تعیین گردید. همچنین زمان و ولتاژ مناسب برای تهیه پوشش یکنواخت و با ضخامت مناسب تعیین شد. کینتیک پوشش دهی در شرایط غلظت 10 g/l پودر و ولتاژ 180v از مدل کینتیکی نمایی پیروی می کند. برای بررسی رفتار سینتر کوردیریت از پودر آن قرص هایی پرس شد که در دماهای مختلف سینتر شدند. در نهایت با توجه به داده های بدست آمده، پوشش شیشه سرامیک کوردیریت در دمای 1350?c تحت اتمسفر آرگون سینتر شدند. در نهایت پوشش های دولایه تحت تست اکسیداسیون هم دما در دو دمای 1200 و 1450?c قرار گرفتند. نتایج کاهش وزن نمونه ها نشان دهنده بهبود مقاومت در برابر اکسیداسیون گرافیت دولایه پوشش داده شده، مخصوصا در نمونه سمانتاسیون جعبه ای می باشد.

در این پژوهش تهیه شیشه- سرامیک نانوکریستال و شفاف میکای لیتیمی به روش ذوب و ریخته گری مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر دما و زمان بر روی فازهای کریستالی، ریزساختار و میزان شفافیت شیشه- سرامیک مطالعه و بررسی شد. به منظور دست یابی به ریزساختاری یکنواخت و نانوکریستال، انجام مرحله جوانه زنی ضروری است. بنابراین، ابتدا شرایط مرحله جوانه زنی بهینه شده و سپس دما و زمان بهینه برای مرحله رشد تعیین گردید. فازهای موجود در شیشه- سرامیک ها به کمک پراش پرتو ایکس (xrd) و ریزساختار آنها با میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) بررسی گردید. خواص مکانیکی نمونه ها نظیر استحکام خمشی، سختی و چقرمگی شکست اندازه گیری شد. خواص لومینسنس شیشه و شیشه-سرامیک نیز مطالعه شد. نتایج نشان داد که توزیع یکنواخت نانوکریستال های لیتیم-میکا با اندازه کمتر از 30 نانومتر در زمینه شیشه ای باعث ایجاد ترکیبی از خواص مناسب در نمونه گردید. حضور نانوکریستال ها در شیشه- سرامیک از طریق انحراف ترک و افزایش انرژی سطح شکست، سبب افزایش چقرمگی شکست تا مقدار m0.5 mpa 37/1شده است. استحکام و سختی شیشه- سرامیک ها نیز در حضور نانوکریستال ها افزایش یافت و بترتیب برابر با mpa 36/169و gpa 97/3 بدست آمد. مطالعات کینتیکی با استفاده از روش dta انجام شد. مقادیر انرژی فعال سازی برای کریستالیزاسیون و عدد آورامی به ترتیب برابر با kj/mol 57/338 و 93/2 بدست آمد. به منظور دست یابی به خواص لومینسنس، اکسید ایتریم به میزان %1 وزنی به عنوان دوپنت به ترکیب اولیه شیشه اضافه گردید. نتایج فوتولومینسنس حاکی از وجود پیک نشر در محدوده نور مرئی در طیف نشر شیشه و شیشه- سرامیک بود.

در این تحقیق نانوالیاف شیشه زیست فعال با ترکیب sio2-cao-mgo-p2o5 به روش سل-ژل در حضور پلی وینیل پیرولیدون (pvp) توسط فرآیند الکتروریسی تولید شد. جهت تهیه سل مقادیر مناسبی از teos، tep، نیترات کلسیم و نیترات منیزیم با محلول hcl و مقداری اتانول مخلوط شدند. پس از هم خوردن در مدت زمان معین، نسبت مناسبی از این محلول به اتانولی که مقدار معینی pvp در آن حل شده بود اضافه شد. پس از هم خوردن مجدد، محلول در یک سرنگ پلاستیکی دارای سرسوزنی از جنس فولاد ضدزنگ که به یک منبع ولتاژ بالا متصل است ریخته شد. همچنین از یک تکه ورقه آلومینیومی جهت جمع کردن نانوالیاف استفاده شد. اثر پارامترهای مختلف نظیر ولتاژ و فاصله هوایی، نرخ تغذیه، حلال، غلظت پلیمر بر ریخت شناسی و قطر نانوالیاف مورد بررسی قرار گرفت. برای حذف پلیمر، نانوالیاف به مدت 5 ساعت در دمای ?600 قرار داده شد. همچنین از آنالیز پراش اشعه ایکس برای تشخیص فاز بلوری درنانوالیاف و sem برای مشاهده ریخت شناسی نانوالیاف استفاده شد. در نهایت تست زیست فعالی در محلول sbf به مدت 6، 12 ساعت و 3 روز انجام شد. از آنالیز ftir برای شناسایی پیوندهای مختلف قبل و بعد از غوطه وری در sbf استفاده شد. نتایج حاصله نشان می دهد که قطر نانوالیاف شیشه قبل از عملیات حرارتی در حدود nm 246 است و بعد از عملیات حرارتی در ? 600 بهnm 146 کاهش می یابد که این به دلیل حذف پلیمر از نانوالیاف می باشد. همچنین بررسی اثر پارامترهای مختلف نشان می دهد که با افزایش ولتاژ، فاصله هوایی، نرخ تغذیه و غلظت پلیمر قطر نانوالیاف افزایش می یابد. آنالیز پراش اشعه ایکس نانوالیاف نشان می دهد که تا دمای ?700 نانوالیاف شیشه مورد نظر آمورف بوده و بعد از عملیات حرارتی در دماهای بالاتر فازهای بلوری تشکیل می شود، همچنین تصاویر sem از شیشه- سرامیک تشکیل شده نشان می دهد که ریخت شناسی نانوالیاف کمی تغییر نموده و در عین حال قطر نانوالیاف تغییر قابل ملاحظه ای نکرده است. تصاویر sem و آنالیز ftir نانوالیاف شیشه بعد از غوطه وری در محلول sbf نشان می دهد که نانوالیاف شیشه دارای زیست فعالی بالایی در محیط مصنوعی می باشند.

در این پژوهش، سنتز پودر شیشه- سرامیک نانوکریستال میکای لیتیمی به روش سل- ژل مورد بررسی قرار گرفت. اندازه بلورک های میکا در نمونه های سنتز شده به روش سل- ژل حدود 13 نانومتر بدست آمد که کوچک تر از بلورهای شیشه- سرامیک های تهیه شده در کارهای پژوهشی قبلی به روش ذوب و ریخته گری است (nm50 >). همچنین معلوم شد که ساز و کار تبلور در نمونه های تهیه شده با دو روش مختلف، متفاوت است. به منظور بدست آوردن فاز میکای بیشتر، دما و زمان مناسب جهت عملیات جوانه زنی به ترتیب c?400 و 12 ساعت بدست آمد. اثر عوامل مختلف از قبیل ترکیب شیمیایی، ph سل، میزان آب و دمای سل بر روی طبیعت ژل شدن و نوع فازهای تشکیل شده نیز مورد بررسی قرار گرفت و سل شفاف و همگن تحت شرایط 4 > ph سل، c?50 > دمای تهیه سل و 2 > نسبت مولی آب به کار رفته به مواد اولیه، بدست آمد. نتایج نشان داد که سنتز نمونه ها به روش سل- ژل مطابق با فرمول 2xf6+10o(x+1)3alsi3limg به علت داشتن میکای بیشتر، فازهای مزاحم کمتر و اثر بهتر جوانه زنی، مناسب تر از فرمول به کار رفته در روش ذوب است (2xf5/6+10o(x+1)3alsi3mg(x+1)li). به منظور تهیه نمونه هایی با بالاترین مقدار میکا همراه با ریزترین بلور، شرایط بهینه سنتز به کمک روش آماری rsm به صورت c?1/662 = دمای عملیات حرارتی، 66/0 = انحراف از استوکیومتری میکا و %95/6 = مقدار mgf2 تعیین شد.

در این پژوهش، سنتز پودر شیشه و شیشه- سرامیک در سیستم sio2-b2o3-al2o3-bao به روش سل- ژل مورد بررسی قرار گرفت. اثر عوامل مختلف از قبیل ph سل، میزان آب و دمای سل بر روی طبیعت ژل شدن و نوع فازهای تشکیل شده نیز به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و سل شفاف و همگن تحت شرایط 4 > ph سل، c?50 > دمای تهیه سل و 5 > نسبت مولی آب به کار رفته به مواد اولیه، به دست آمد. به منظور به دست آوردن فاز سیلیکات باریم بیشتر، دما و زمان مناسب جهت عملیات حرارتی به ترتیب c?750 و 4 ساعت به دست آمد. در راستای بررسی و بهینه سازی پارامترهای تأثیرگذار بر اندازه ی ذرات ژل به طور هم زمان، از طراحی تاگوچی با ماتریس l9 استفاده و اندازه ی متوسط ذرات، تعیین شد. دمای تهیه سل، ph محلول و نسبت مولی آب به کار گرفته شده به مواد اولیه، به عنوان سه پارامتر تأثیرگذار بر اندازه ی ذرات ژل، در سه سطح در نظر گرفته شدند. از آنالیز واریانس نیز برای تعیین درصد تأثیر هر پارامتر استفاده شد. شرایط بهینه برای سنتز تحت دمای (?c 25)، مقدار ph (2) و نسبت مولی آب به مواد اولیه (3) به دست آمد. در شرایط یاد شده اندازه ی متوسط ذرات 21/02 µm پیش بینی شد. نتایج اندازه گیری شده توسط lpsa اندازه ی متوسط ذرات ژل سنتز شده تحت شرایط بهینه را 22 µm نشان داد. همچنین دما و ph سل به ترتیب با مشارکت 53/58 درصد و 37/95 درصد به عنوان موثرترین پارامترها تعیین شدند.

در این پژوهش شیشه-سرامیک ماشینکاری شونده فلوگوپیت-دایوپساید از طریق زینتر مخلوط 70 درصد وزنی شیشه سیستم k2o-mgo-b2o3-al2o3-sio2-tio2-f و 30 درصد وزنی فریت شیشه سیستم na2o-cao-sio2-fe2o3-wo3 تهیه شد.سپس مخلوط شیشه حاصل با 3، 5، 10 و 15 در صد وزنی نانوذرات زیرکنیای نیمه پایدار و همچنین با 5، 10 و 15 درصد وزنی زیرکنیای نیمه پایدار میکرونی تقویت گردید. در ادامه ترکیبات حاصل در محدوده دمایی c?1020-950 با سرعت گرمایشc ?10 و به مدت 3 ساعت مورد عملیات حرارتی قرار گرفتند. سپس قابلیت زینترپذیری و تبلور نمونه ها از طریق اندازه گیری درصد جذب آب، درصد انقباض خطی، چگالی توده ای و چگالی نسبی بررسی شد. فازهای موجود از طریق پراش اشعه ایکس (xrd) مورد شناسایی قرار گرفته و ساختار نمونه های زینتر شده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) بررسی شد. نتایج آنالیز xrd نشان می دهد که فلوگوپیت و دایوپساید فازهای بلوری عمده در شیشه-سرامیک می باشد و در کامپوزیت ها علاوه بر این دو فاز، فاز بلوری زیرکن نیز تبلور می یابد. همچنین با توجه به تصاویر sem آگلومره های زیرکنیا در ساختار کامپوزیت های تقویت شده با نانوذرات زیرکنیا وجود دارد که قابل شناسایی توسط آنالیز xrd نمی باشد ولی در کامپوزیت های تقویت شده با زیرکنیای میکرونی تقریباٌ تمامی زیرکنیا با شیشه باقیمانده واکنش داده و زیرکن تشکیل می شود. همچنین خواص مکانیکی شیشه-سرامیک و کامپوزیت ها شامل سختی، استحکام خمشی و چقرمگی شکست اندازه گیری شد. این اندازه گیری ها نشان می دهد با افزودن 15 درصد وزنی زیرکنیای نیمه پایدار به شیشه-سرامیک فلوگوپیت-دایوپساید با وجود کاهش قابلیت زینترپذیری نمونه ها، خواص مکانیکی بهبود می یابد.

در این پژوهش، سنتز نانوبیوالیاف شیشه¬ای مزومتخلخل در دو سیستم sio2-cao-p2o5-tio2 و sio2-cao-p2o5 به روش الکتروریسی هم¬محور مورد بررسی قرار گرفت و پارامترهای غلظت و ولتاژ اعمالی در فرآیند الکتروریسی بهینه شد. سطح ویژه و حجم حفرات نانوبیوالیاف در دو سیستم sio2-cao-p2o5 و sio2-cao-p2o5-tio2، پس از عملیات حرارتی اندازه¬گیری شد. در مرحله بعد جهت بررسی رسانش دارو، از داروی مدل ایبوپروفن استفاده و این دارو در نانوبیوالیاف بارگذاری شد. بعد از اطمینان از بارگذاری دارو به منظور بررسی فرآیند رهایش آن، نانوبیوالیاف در محیط شبیه¬سازی شده با بدن انسان (sbf) با دمای oc 37 با دور r/min 80 قرار گرفت. پس از گذشت مدت زمان h 24 و 14 روز نانوبیوالیاف از محیط sbf خارج شد. از آنالیزهای پراش پرتوهای ایکس (xrd)، طیف سنجی مادون قرمز (ftir)، طیف سنجی پرتوهای مرئی-فرابنفش (uv-visible spectroscopy) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) جهت بررسی رسانش دارو استفاده شد. نتایج نشان داد که غلظت و ولتاژ اعمالی بهینه در فرآیند الکتروریسی با فاصله هوایی cm 8 و نرخ تزریق ml/h 2/0 برای محلول در سیستم sio2-cao-p2o5 به ترتیب برابر با g/ml 4/0 و kv 10 می¬باشد. سطح ویژه و حجم حفرات نانوبیوالیاف پس از عملیات حرارتی در سیستم sio2-cao-p2o5 بیش¬تر از سیستم sio2-cao-p2o5-tio2 به دست آمد. بنابراین از سیستم sio2-cao-p2o5 جهت بررسی رسانش دارو استفاده شد و ایبوپروفن در آن بارگذاری گردید. نتایج آنالیزهای xrd و ftir وجود فازهای بلوری و باندهای کلسیم فسفاتی را نشان داد. مدل رهایش دارو و سازوکار آن بر اساس نتایج uv-visible spectroscopy، با مدل کورسمیر-پپاس و سازوکار نفوذ فیک مطابقت دارد.

از بررسی ویژگی¬های حرارتی شیشه¬های ساخته شده ملاحظه شد که شیشه با سیستم sio2-sro-b2o3-al2o3-cao-y2o3 مناسب¬ترین ترکیب به منظور استفاده به عنوان آب بند می¬باشد. مشاهده شد که تبلور موجب افزایش مقاومت به تغییر شکل و کاهش قابلیت خودترمیم کنندگی می¬شود. با این وجود، رفتار ویسکوالاستیک شیشه-سرامیک حاصله در حین خزش نشان داد که ماده هنوز دارای پتانسیل آسودگی تنش می¬باشد. با اعمال ممان¬های خمشی متقارن به نمونه¬های dcb مقادیر انرژی شکست شیشه برای نمونه¬های 0، 50 و 100 ساعت پیرسازی شده به ترتیب معادل (79/0±) 01/6، (18/1±) 76/7 و j/m2 (92/1±) 58/12 ارزیابی شد. مطالعه رفتار منحنی-r برای نمونه پیرسازی نشده، به دلیل درصد ناچیز فازهای بلورین، چقرمگی شکست ثابت و برای نمونه-های پیرسازی شده، به دلیل تبلور شیشه، افزایش چقرمگی همراه با پیشرفت ترک نشان داد. بررسی ریزساختار اتصال شیشه-8ysz پس از پیرسازی، فصل مشترک چسبنده و عاری از فاز زیرکونات را نشان داد. ملاحظه شد که حضور اکسیژن حین اتصال شیشه و فولاد، موجب تشکیل لایه غنی از cr و mn در سطح آن می¬گردد. با استفاده از اتمسفر آرگون حین اتصال، مورفولوژی مشابهی برای هر دو فولاد به دست آمد. پیش-اکسیداسیون فلز موجب ایجاد لایه¬ای غنی از کرومیا و اسپینل mncr2o4 در مجاورت شیشه شد. در هر سه حالت، لایه نفوذی حاصل از انحلال cr و mn در فصل مشترک ایجاد و تبخیر اجزای حاوی cr در گوشه¬ها همراه با واکنش با شیشه منجر به تشکیل فاز مخرب srcro4 گردید. اعمال پوشش¬ محافظ در برابر اکسیداسیون بر روی فولاد از جنس mnco2o4 مانع از مهاجرت اجزای حاوی cr شد، اما واکنش شدید میان شیشه و پوشش ملاحظه گردید. برای بررسی انرژی شکست اتصالات، ترک به وسیله ممان¬های خمشی نامتقارن به فصل مشترک هدایت و دیده شد که تحت زوایای فازی °68? ??°90 به طور کامل در فصل مشترک پیشروی می¬کند. بر این اساس انرژی شکست فصل مشترک نمونه¬ها تحت مد مرکب °68= ? اندازه¬گیری شد. ملاحظه شد که پیرسازی حرارتی موجب نفوذ عناصر فلزی، زبری سطح و تبلور شیشه و در نتیجه آن افزایش چقرمگی در کلیه نمونه¬ها می¬گردد. انرژی شکست نمونه¬های اتصال داده شده در آرگون مربوط به دو فولاد به طور مشابه (j/m2 5/4±2/30 - 1/2±0/27) و (j/m2 3/8±2/39 - 1/1±5/37) به ترتیب مربوط به پیش و پس از پیرسازی به دست آمد. کم ترین انرژی شکست مربوط به نمونه¬های پوشش¬دهی شده پیش از پیرسازی (j/m2 6/4±5/4 -3/3±1/3) و بیش ترین انرژی شکست مربوط به نمونه¬های پیش-اکسید شده پس از پیرسازی (j/m2 3/5±115 - 5/5±1/96) بود.

در دهه های اخیر جهانگردی به عنوان گسترده¬ترین صنعت خدماتی مطرح بوده است و همه مقصدهای گردشگری در رقابتی تنگاتنگ برای بهره گیری از مزایای این صنعت بوده¬اند. در این میان تبلیغات یکی از مهم¬ترین عناصر موفقیت هر مقصد در عرصه این رقابت می باشد و این موضوع ایجاب می ¬کند که مقاصد گردشگری از تاثیر آن غافل نشوند و برای رونق و توسعه و جذب بیشتر گردشگران به گونه¬ای حرفه¬ای از ابزار تبلیغاتی استفاده نمایند. پژوهش حاضر به بررسی راهبردهای موثر تبلیغات مقاصد گردشگری در بازارهای هدف داخلی و تأثیر آن بر تعداد گردشگران می پردازد. هدف اصلی این تحقیق شناسایی ابزارهای موثر تبلیغات برای مقاصد گردشگری و بررسی تاثیر آن¬ها بر جذب گردشگران داخلی است. محدوده انجام تحقیق شهر شیراز، که یکی از مقاصد گردشگری به شمار می رود، می باشد و حجم نمونه 384 نفر از گردشگران داخلی که به این شهر سفر کرده اند، در نظر گرفته شده است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی بوده و داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، جمع¬آوری شده است. جهت بررسی روایی و پایایی پرسش¬نامه از نرم افزارspss و از روش تحلیل عاملی تأییدی، آزمون تی استیودنت تک نمونه ای، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، برای مقایسه عوامل در گروه های جمعیت شناختی مختلف و آزمون فریدمن برای رتبه بندی شاخص ها و ابعاد، جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری در این پژوهش استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که اینترنت، تلویزیون و مجلات تخصصی نسبت به سایر ابزارهای تبلیغاتی بررسی شده در این تحقیق، بیشترین تاثیر را بر جذب گردشگر به شهر شیراز داشته اند.

در پایان نامه حاضر به بررسی و مقایسه سیستم شیشه سرامیک b2o3-cao-y2o3-sro-al2o3-sio2/zro2 با کامپوزیت های ساخته شده از این سیستم در اثر افزودن جزء دوم ysz با درصدهای وزنی متفاوت پرداخته شده است. برای این منظور کامپوزیت ها با افزودن 5%، 10% و 15% وزنی از ysz به سیستم شیشه سرامیک ساخته شده و سپس خواص مکانیکی و حرارتی هر یک از آنها با یکدیگر و نیز با سیستم شیشه سرامیک پایه مقایسه شد و مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت مشخص شدکه به طور کلی با افزایش درصد جزء دوم ysz در کامپوزیت خواص مکانیکی بهبود می یابد، به طوری که بیشتر شدن درصد افزودنی باعث افزایش استحکام خمشی و سختی در مقایسه با سیستم شیشه سرامیک پایه و همچنین کامپوزیت های با درصد جزء دوم کمتر می شود، نکته قابل توجه در این زمینه افزایش درصد تخلخل با افزایش درصد جزء دوم است که به عنوان یک چالش برای خواص مکانیکی در درصد های بالای جزء دوم محسوب می شود، به طوری که باعث کاهش استحکام کششی نمونه ها با افزایش درصد جزء دوم می شود، البته کاهش استحکام کششی با افزایش درصد افزودنی دلایل دیگری هم دارد که در تحقیق به آنها اشاره شده است. خواص حرارتی مثل ضریب انبساط حرارتی و دمای انتقال برای نمونه های مختلف نیز مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که خواص حرارتی کامپوزیت ها با درصدهای افزودنی متفاوت در مقایسه با شیشه سرامیک پایه تفاوت چندانی ندارد.

قطعات شیشه سرامیک فلوئوروسیلیکاتی با استفاده از سل تری فلوئورواستات ایتریوم (تهیه شده از استات ایتریوم و تری فلوئورو استیک اسید) و تترا اتیل اورتوسیلیکات به روش سل ژل تهیه شد. نقش عواملی نظیر ترکیب مواد اولیه، میزان ph، الگوی خشکایش و عملیات حرارتی در آماده سازی قطعات مورد بررسی قرار گرفت. برای حفظ یکپارچگی ژل ها، از دی متیل فرمامید استفاده شد. برای تهیه ژل های سیلیسی شامل یون های y3+ و cf3coo- ، از مواد اولیه تترا اتیل اورتوسیلیکات (teos)، استات ایتریوم (y.a)، تری فلوئورو استیک اسید (tfa)، دی متیل فرمامید(dmf)، اسید استیک و آب با 6 نسبت مولی متفاوت استفاده شد. سل شفاف به دست آمده از ترکیب ذکرشده درون استوانه مدرج طی 17 روز به صورت تدریجی در خشک کن به ژل تبدیل شد. سپس ژل های خشک شده با نرخ گرمایش ?c/h 20 در دماهای متفاوت عملیات حرارتی شد.سل های به دست آمده با استفاده از آنالیز پراش نور دینامیکی (dls) و نمونه های به دست آمده با استفاده از آنالیز حرارتی هم زمان (sta) ، پراش پرتوایکس (xrd) و طیف سنجی مادون قرمز (ftir) مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور مشاهده شکل ذرات متبلور شده و نحوه پخش شدن آن ها در زمینه شیشه ای از آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) استفاده شد. میانگین اندازه ذرات درون سل حدود 2 نانومتر به دست آمد. طبق نتایج آنالیز حرارتی ژل در نرخ های متفاوت گرم کردن، انرژی فعال سازی تشکیل بلورهای yf3 با دو روش پیشنهادی matusita و marotta محاسبه شد که اعداد به دست آمده به ترتیب kj/mol 174 و kj/mol 184 بودند. عدد آورامی محاسبه شده از این دو روش نیز به ترتیب 1/23 و 0/965 به دست آمدند که نشان دهنده حاکم بودن سازوکار تبلور سطحی در شیشه سرامیک ها می باشد. دمای حدود 300 درجه سانتی گراد با کاهش وزن حدود 45% حاکی از تبلور فاز yf3 بوده است. با عملیات حرارتی ژل های خشک شده در این دما بلورهای yf3 با ابعاد حدود 20-40 نانومتر در زمینه شیشه ای ایجاد شدند. درنهایت نمونه های عملیات حرارتی شده تا دمای 600 درجه سانتی گراد در کوره تیوبی تحت اتمسفر نیتروژن عاری از ترک و غیر شفاف بودند و سپس با انجام عملیات حرارتی تا دمای 800 درجه سانتی گراد در کوره معمولی نمونه های شفاف و دارای تعدادی ترک سطحی حاصل شدند.

در این تحقیق میکروکره های شیشه ای توسط سه فرایند مختلف ساخته شدند. میکروکره های تولید شده عملیات حرارتی و اسید شویی شده تا متخلخل شوند. اثر پارامترهای مختلف موثر بر کیفیت میکروکره ها (مانند مقدار حباب زا و روش تولید فریت) و همچنین ابعاد و حجم تخلخل ها بررسی شد. همچنین میزان توانایی میکروکره های به دست آمده در جذب و واجذب هیدروژن توسط دستگاه سیورت اندازه گیری شده و مقدار قابل قبولی را نشان داد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این پژوهش رفتار تبلور شیشه های سیستم ‏‎sio2-cao-mgo‎‏ مورد بررسی قرار گرفته است.