پژوهش حاضر بر مبنای این پرسش شکل گرفت که پاره گفتارهای همدلی کاربردی جهانی دارند یا زبان- ویژه اند. از آنجا که بررسی جامع مجموعه ی زبان های جهان از عهده ی نگارنده خارج است، قلمرو پژوهش به دو زبان فارسی و انگلیسی محدود شد. هدف این پژوهش ارائه ی مختصاتی از وجوه اشتراک و افتراق پاره گفتارهای همدلی در زبان فارسی و انگلیسی می باشد. بر این اساس منابع در دسترس، هر چند بسیار معدود، در حوزه ی نقش همدلی زبان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند تا در گام نخست رویکرد مناسبی برای پژوهش حاضر انتخاب گردد. نمونه های به دست آمده از گفتگوهای رد و بدل شده در فیلم های اجتماعی فارسی و انگلیسی به دقت مورد مقایسه قرار گرفتند. مقایسه ی نمونه های همدلی در فارسی و انگلیسی نشان می دهد پاره گفتارهای همدلی در فارسی و انگلیسی گاه در طبقه بندی های یکسان و گاه متفاوت از یکدیگر قرار می گیرند. از نظر بسامد کاربرد نیز پاره گفتارهای همدلی فارسی و انگلیسی اغلب تفاوت بارزی با یکدیگر دارند. هرچند وجوه اشتراکی نیز بین آنها به چشم می خورد. پایه و اساس نقش همدلی نقش اجتماعی آن است و اساساً برای انتقال معنی به کار گرفته نمی شوند. واژه ها در نقش همدلی نه بازنمایی از اندیشه و تفکر و ذهن هستند نه لزوماً در شنونده اندیشه و تفکری را بر می انگیزانند. هر پاره گفتار همدلی خود کنشی است که بین افرادی به خدمت گرفته می شود که فقط به خاطر مصاحبت کنار هم قرار گرفته اند و در نتیجه هدفش حفظ پیوند میان افراد است. بنابراین می توان گفت نقش همدلی زبان به طور خاص به تحلیل جامعه شناسانه ی نقش های زبانی مربوط است. از آنجا که هر جامعه ی زبانی ویژگی های خاص فرهنگی، اجتماعی و زبانی خود را دارد، وجود تفاوت هایی در نقش همدلی زبان ها دور از انتظار نیست.