مدایح نبوی با بعثت پیامبر اکرم-صلی الله علیه وسلم-در میان شاعران عرب پا به عرصه ی ظهور نهاد و در اواخر دوره ی عباسی به فن مستقلی در شعر عربی تبدیل شد. شاعران مسلمان ملت های دیگر نیز به پیروی از شاعران عرب، عشق ومحبت خود را در قالب مدایح نبوی به پیامبر اکرم نشان داده اند. نودهی (1756-1838 م) و محوی(1836-1906 م) دو شاعر برجسته ی کرد از مهمترین مدیحه سرایان در ادبیات اسلامی به شمار می آیند. قصیده های عربی نودهی وتخمیس ها و تشطیرهای او بر مدایح نبوی شاعران عرب شناخته شده ومشهوراند.محوی نیز به زبان کردی قصاید زیبایی در مدح پیامبر اکرم-صلی الله علیه وسلم- سروده است. از آنجا که این دو شاعر بزرگ عارف وصوفی اند، قصایدشان تحت تاثیر آموزه های عرفانی آنها ، شباهت های متعددی به همدیگر دارند.از سویی در مقایسه ی این مدایح می توان به تفاوت هایی نیز دست یافت. این شباهت ها وتفاوت ها را می توان در دوبخش اساسی مضمونی و ساختاری مورد بررسی قرار داد. این پایان نامه پس از نگاهی اجمالی به مدایح نبوی وسیر تحول آن در دو زبان عربی وکردی مدایح نبوی نودهی ومحوی را از نظر ساختاری و مضمونی مورد بررسی قرار می دهد. این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزار کتب خانه ای انجام شده و مطالعه ای تطبیقی به حساب می آید.