مقدمه: برای هر ورزشکاری که در بهترین شرایط تواناییش، عمل می کند، باید همه متغیرهای تمرینی در حد بهینه ای قرار داشته باشد. تعادل، قدرت عضلانی و ثبات مرکزی بدن از جمله عوامل تاثیر گذار در آمادگی جسمانی و همچنین عملکرد ورزشکاران می باشند. این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین قدرت عضلانی یک طرفه اندام های فوقانی و تحتانی با ثبات مرکزی بدن و تعادل در مردان جوان ورزشکار انجام شد. روش شناسی: 50 نفر از دانشجویان علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی با میانگین و انحراف استاندارد سنی: 93/1±02/21 سال، قد: 05/0±72/1 متر و وزن: 32/8±30/68 کیلوگرم به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. تعادل ایستا با استفاده از آزمون ایستادن لک لک، تعادل پویا از طریق آزمون تعادل گردش ستاره، ثبات مرکزی بدن با استفاده از آزمون های سنجش استقامت عضلات بازکننده، خم کننده و خم کننده جانبی تنه و در نهایت قدرت عضلانی اندام های برتر فوقانی و تحتانی با استفاده از دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس سیستم 3 اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل عاملی برای کاهش تعداد متغیر های اندازه گیری شده و از آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد. یافته ها: نتایج ارتباط معنادار بین قدرت عضلانی اندام های فوقانی و تحتانی با تعادل پویا را نشان داد اما بین قدرت عضلانی اندام های فوقانی و تحتانی با تعادل ایستا و ثبات مرکزی بدن ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری نهایی: بر اساس این نتایج این گونه استنباط شد که با افزایش قدرت عضلانی اندام های فوقانی و تحتانی، تعادل پویا نیز افزایش می یابد.

فعالیت حرکتی موجب بهبود سطح آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی می شود.کودکان اوتیسم مشکلات جسمانی خاصی مانند بالا و پایین بودن تونوس عضلانی، بدترکیبی، مشکلات تعادلی و مفاصل ضعیف را تجربه می کنند، این آسیب ها شرکت کودکان این جامعه را در ورزش ها و فعالیت های بدنی کاهش داده و آن ها را در معرض خطر مشکلات سلامتی مرتبط با بی تحرکی قرار می دهد. با توجه به اینکه یوگا نظامی روانی-جسمی- روحی است برای رسیدن به یکپارچگی و هماهنگی بین ذهن، بدن و روح، که هدف نهایی آن بالا بردن هشیاری فردی و عمومی می باشد، لذا هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین یوگا بر تعادل، انعطاف پذیری، قدرت و استقامت عضلانی کودکان با اختلال اوتیسم می باشد. پژوهش حاضر از جمله طرح های نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. شرکت کنندگان در این پژوهش10 پسر مبتلا به اختلال اوتیسم با دامنه سنی 8 تا 15 سال بودند که به صورت نمونه در دسترس از میان افراد با اختلال اوتیسم که در مرکز اوتیسم اصفهان در حال آموزش بودند انتخاب شدند. این شرکت کنندگان با استفاده از نمرات آنها در آزمون تشخیصی اوتیسم گیلیام (گارز)، همگن شده و به صورت تصادفی به دو گروه 5 نفری انتساب شده که یکی از گروه ها به صورت تصادفی به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد. برنامه تمرینی 3 بار در هفته به مدت 12 هفته و به صورت فردی انجام شد به طوری که هر جلسه شامل 45 دقیقه حرکات یوگا و تمرینات تنفسی بود. به منظور ارزیابی تعادل، انعطاف پذیری، قدرت و استقامت عضلانی شرکت کنندگان دو گروه کنترل و آزمایش، قبل و بعد از دوره تمرینی به ترتیب از آزمون های ایستادن روی یک پا، خم شدن تنه به جلو، قدرت پنجه دست غالب و آزمون دراز و نشست تعدیل شده، استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کواریانس انجام شد. به منظور نشان دادن توزیع نرمال متغیرها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که برنامه تمرینی یوگا موجب بهبود معناداری در تعادل سمت راست (01/0>p)، تعادل سمت چپ (01/0>p)، انعطاف پذیری سمت راست (01/0>p)، انعطاف پذیری سمت چپ (01/0>p)، قدرت پنجه دست غالب (01/0>p) و استقامت عضلانی (01/0>p) شده است. با توجه به این که کودکان اوتیسم سطح پایینی از آمادگی جسمانی را دارا می باشند، به نظر می رسد لازم است از برنامه تمرینی یوگا در برنامه های آموزشی و برنامه های اوقات فراغت آن ها استفاده شود.

چکیده اختلال افسردگی از جمله شایع ترین تشخیص های روانپزشکی است که مشخصه آن خلق افسرده توأم با احساس غمگینی، اعتماد به نفس پایین و بی علاقگی به هر نوع فعالیت و لذت روزمره مشخص می شود، اضطراب یک ترس درونی شده است از اینکه مبادا تجارت دردآور گذشته تکرار شوند و استرس نیز واکنش ?یک ?شخص ?به ?عنوان انعکاس ?تفاوت خود ?و ?یا ?فرایندهای روانشناختی ?در امور، ?حالتها ?یا ?وقایع ?در ?محیط ?که ?نیازهای ?فیزیکی ?و ?روانشناختی ?اغراق ?شده ?را ?ایجاد ?می ?کند. وضعیت جسمی و ساختار قامتی، با سلامت جسمانی و روانی نیز در ارتباط است. یافته های پژوهشی نشان داده اند که ستون مهره ها ارتباط ویژه ای با برخی حالات روانی داشته و در اثر عواملی مختلفی چون افسردگی، انزواطلبی، اضطراب و استرس شکل صحیح خود را از دست داده و دچار ناهنجاری وضعیتی همچون کایفوز و اسکولیوز می گردد. برخی از پژوهشگران نشان دادند اضطراب و افسردگی با وضعیت فیزیکی در ارتباط است. همچنین بیماری های روانی و افسردگی روی وضعیت بدن تاثیر می گذارد. از سویی دیگر، بین برخی از ویژگی های روانی از جمله افسردگی با مشکلات وضعیت بدنی ارتباط وجود دارد. مطالعات بسیاری بهبود در خلق و خوی افراد سالم پس از شرکت در یک برنامه فعالیت بدنی را نشان داده اند. هدف از این تحقیق تاثیر شش هفته تمرین هوازی بر بهبود افسردگی، اضطراب و استرس دانشجویان پسر دارای کایفوز خفیف بود. به این منظور تعداد 15 نفر از دانشجویان پسر با استفاده از پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (dass) و با اندازه گیری کایفوز (40 تا 48 درجه) به وسیله خط کش منعطف انتخاب شدند تا در تمرینات هوازی شش هفته ای شرکت کنند. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و مقایسه ای (آزمون آمار (t-test) زوجی) تجزیه و تحلیل شد و نتایج کاهش معناداری که در اختلالات روانی را نشان داد این کاهش را می توان یه افزایش میانجی های عصبی که در اثر تمرینات هوازی بیشتر تولید می شوند نسبت داد و همچنین درجه کایفوز دانشجویان نیز کاهش معناداری داشته است که احتمال می رود بخاطر کاهش اختلالات روانی می باشد که ارتباط نزدیکی با وضعیت بدنی دارد. کلمات کلیدی : افسردگی، اضطراب ، استرس، کایفوز خفیف، تمرینات هوازی