گونه phytophthora capsici اولین بار توسط لئونیان در سال 1922 از فلفل در نیومکزیکو جداسازی و توصیف شد. در ایران اگر چه p. capsici از میزبان های مختلف گزارش شده است، اما اطلاعات دقیقی در خصوص تنوع جمعیت، دامنه میزبانی، ساختار بقا و تیپ آمیزشی این قارچ در دست نیست. این پژوهش به منظور تعیین دامنه میزبانی بیمارگر به ویژه روی گیاهان چوبی انجام شد. بیماری زایی بیمارگر روی کدوییان با p. melonis مقایسه شد. دمای بهینه رشد، فراوانی تیپ آمیزشی و تشکیل کلامیدوسپور در محیط زنده و غیر زنده. با استفاده از 22 جدایه ی p. capsisi از میزبان های گیاهی مختلف شامل کدو، فلفل، گوجه فرنگی و علف هرز بررسی شد. نتایج نشان داد که هر دو تیپ آمیزشی بیمارگر با فراوانی تقریبا مساوی میان جدایه ها وجود داشت. بیمارگر کلامیدوسپورهای فراوانی روی محیط کشت هویچ آگار و بافت ریشه و طوقه کدو تولید کرد. از بین شش گیاه چوبی مایه زنی شده، بادام، زردآلو و پسته رقم سرخس بالاترین میزان حساسیت را نشان دادند اما نهال های فندق، کیوی و ازگیل آلوده نشدند.. تمام جدایه های p. capsici که استفاده شدند روی کدو بیماری زا بودند اما فلفل به اکثر جدایه مقاوم بود. از 36 گونه و واریته ی کدوییان مایه زنی شده با p. capsici و p. melonis طالبی وخربزه نسبت به کدو حساسیت بیشتری در برابرp. melonis نشان دادند. هندوانه در برابر p. melonis حساسیت کمتری نشان داد. هندوانه و کدو به p. capsici حساس بودند. واریته -های خربزه و طالبی عکس العمل های متفاوتی در برابر p. capsici نشان دادند. علف هرز گل عقربی که قبلا به عنوان میزبان شاخص p. capsici گزارش شده بود توسط هیچ یک از جدایه های این بیمارگر آلوده نشد در حالیکه به سایر گونه های فیتوفتورا شامل p. citricola،p. melonis ، p. drechsleri، p. cinnamomi،p, parsiana ،p. nicotianae و p. cryptogea حساس بود.