از آنجایی که ورزش مهمترین عامل در کسب سلامت و تندرستی انسان می باشد، لذا توجه و بررسی مکان های ورزشی، اطلاع از مکان یابی مناسب این اماکن و دسترسی آسان به آنها بسیار حائز اهمیت است. هدف از تحقیق حاضر تحلیل مکانی و مکان یابی مناسب اماکن و تأسیسات ورزشی شهر خرم آباد می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق 68 n= واحد ورزشی دولتی شهر خرم آباد در سال1391 می-باشد که با استفاده از روش سرشماری به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. داده های توصیفی با استفاده از کتب، مقالات، اینترنت، ادارات، مراجع مرتبط و نظر کارشناسان امر بدست آمد. سپس با حضور محقق در مکان های مورد مطالعه با استفاده از دستگاه gps موقعیت جغرافیایی(طول و عرض جغرافیایی) این اماکن ثبت و نیز اطلاعات مکانی مربوط به شهر از نقشه های موجود جمع آوری گردید. بعد از آن اطلاعات بدست آمده در محیط نرم افزار arc-gis تحلیل و بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد از مجموع 51 مکان ورزشی(از 68 مکان ورزشی دولتی تعدادی درون یک مجموعه قرار می گیرند و در نتیجه در این تحقیق تعداد 51 مکان ورزشی اعم از سالن و مجموعه ورزشی و... مورد مطالعه قرار گرفت)؛ عمرسازه ای 5 واحد ورزشی کمتر از 7 سال می باشد که از نظر میزان آسیب پذیری در برابر زلزله در گروه با آسیب پذیری کم قرار می گیرد. همچنین سرانه ورزشی شهرخرم آباد با توجه به جمعیت برای هر نفر 53 سانتیمتر مربع می باشد. ارزیابی حاصله 51 واحد ورزشی از لحاظ سازگاری با کاربری های شهری نشان داد که از 51 واحد ورزشی؛ 16 واحد ورزشی نسبت به حریم صنایع، 19 واحد نسبت به تأسیسات شهری، 2 واحد نسبت به کاربری های درمانی، 36 واحد نسبت فضای سبز، مسیلها و شیب زمین و 41 واحد نسبت به مراکز آموزشی دارای مکان گزینی مناسبی هستند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که 75 درصد واحدهای ورزشی شهر خرم آباد حداقل با دو یا چند کاربری شهری ناسازگار می باشند و یک مکان ورزشی دارای مکان یابی کاملاً نامناسب می باشد. مابقی مکان های ورزشی در دو محدوده ی نسبتاً سازگار و کاملاً سازگار قرار می گیرند.

گردشگری بزرگ ترین صنعت جهان و یکی از سریع ترین بخش های اقتصادی در حال رشد می باشد. اهمیت این صنعت ناشی از این واقعیت است که به عنوان منبع اصلی ایجاد درآمد، اشتغال، رشد برای بخش خصوصی و توسعه های لازم برای بسیاری از کشورهاست.از این رو، افزایش رشد اقتصادی از طریق توسعه صنعت گردشگری به عنوان یک استراتژی مهم توسعه اقتصادی بسیاری از کشورهای در حال توسعه به تصویب رسیده است. شهرستان شهرکرد با داشتن جاذبه های طبیعی هم چون: آبشارها، چشمه سارها، تالاب ها، رودخانه های پرآب، دشت های وسیع و برخورداری از طبیعت چهار فصل و جاذبه های فرهنگی و انسان ساخت چون اماکن مذهبی، بناهای تاریخی و استقرار بین استان های صنعتی بزرگ، به عنوان یکی از مناطق مستعد گردشگری در کشورمی باشد. شهرستان شهرکرد با داشتن جاذبه های طبیعی استعداد توسعه صنعت گردشگری دارد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل توانمندی ها و محدودیت های طبیعت گردی در شهرستان شهرکرد می باشد. پژوهش حاضر بر حسب هدف نظری- کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی می باشد. شیوه جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای – پیمایشی از نوع پرسشنامه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه گردشگران شهرستان شهرکرد (افراد بالای 18 سال) در نظر گرفته شده است. نمونه گیری پژوهش با استفاده از روش های نمونه گیری تصادفی انجام شده است. ابزار مورد استفاده جهت تجزیه و تحلیل داده ها شامل نرم افزارهای spss و excel بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد میانگین کلی رضایتمندی گردشگران از سفر به شهرستان شهرکرد ، بیشتر از حد متوسط (براساس طیف پنج تایی لیکرت) و برابر با 55/3 ارزیابی شده است. آزمون های آماری نیز نشان می دهد میزان توانمندی ها و محدودیت های طبیعت گردی با رضایتمندی گردشگران رابطه معناداری دارد.

گسترش شهرنشینی در دوران معاصر و پیدایش کلان شهرها به عنوان مکان های تجمع انبوه مردم و انباشت متراکم سرمایه ها و دارایی ها از طرفی و در معرض مخاطرات بالقوه ی طبیعی و مصنوع(انسان ساز) بودن اکثر آن ها از طرف دیگر، در سال های اخیر توجهات بسیاری از برنامه ریزان، دولت ها و ملت ها را به موضوع آسیب پذیری و مدیریت آن جلب نموده است. ارزیابی و تحلیل چگونگی توزیع فضایی آسیب پذیری مناطق مختلف شهری در برابر خطرات انسانی و طبیعی بالقوه، یکی از راهکارهای بسیار مهمی است که می¬تواند در مدیریت آسیب پذیری و تأمین امنیت بهین? شهرها موثر باشد. بعد فضایی این مساله را می توان در ارزیابی آسیب پذیری کاربری های ویژه از منظر پدافند غیر عامل دانست. به ویژه کاربری هایی که در کاهش آسیب پذیری جمعیت نقش اساسی ایفا می کند که از جمله آن ها می توان به کاربری های بهداشتی و درمانی به طور اعم و بیمارستان ها به طور اخص اشاره کرد. با این حال شهر اهواز با جمعیت بیش از یک میلیون نفری یکی از یکی از کلان شهرهای بزرگ کشور می باشد که با توجه به موقعیت مرزی و ویژگی های اقتصادی، سیاسی و ارتباطی آن در استان و کشور، آسیب پذیری این شهر را در زمان بحران افزایش خواهد داد. از این رو یکی از کاربری¬هایی که در کاهش آثار بحران و افزایش تاب آوری شهر نقش مهمی ایفا می کند، بیمارستان ها می باشند. با این حال هدف تحقیق حاضر سنجش میزان آسیب پذیری بیمارستان های شهر اهواز از منظر پدافند غیرعامل می باشد که برای بررسی این موضوع سه فرضیه ؛ عدم رعایت رسد اصول مکانی پدافند غیر عامل در بیمارستان های مناطق، عدم تناسب توزیع آن ها در بین مناطق و وجود تفاوت در آسیب پذیری سازه ای بیمارستان های مناطق مطرح شد. روش این تحقیق براساس هدف؛ نظری-کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش؛ توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری اطلاعات؛ کتابخانه¬، پرسشنامه و اینترنت بوده و جهت تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای (excel، arc gis وgoogle earth) استفاده شده است. مدل به کار رفته نیز تحلیل سلسله مراتب فازی(fahp) با نظر خواهی از سه نفر از متخصصین امر بوده است. در این تحقیق بیمارستان های شهر اهواز از لحاظ؛ اصول مکانی، توزیع فضایی و ویژگی های سازه ای مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاکی از آن می باشد که؛ اصول مکانی(همجواری) پدافند غیرعامل در بیمارستان های شهر اهواز رعایت شده اما میزان آن کم می باشد که مقدار آن برای بیمارستان های شهر اهواز به طور متوسط 29 درصد بوده است. تناسب در توزیع فضایی بیمارستان های شهر در مناطق مختلف شهر اهواز، بسیار متفاوت می باشد به گونه ای که منطقه دو شهر اهواز 3 بیمارستان مازاد داشته در حالی که منطقه هشت فاقد بیمارستان می باشد از نظر پوشش جمعیت نیز منطقه یک 92 درصد و منطقه هشت تنها 37 درصد از جمعیت خود را تحت پوشش قرار داده اند. از لحاظ سازه ای در بین بیمارستان های مناطق تفاوت چندانی وجود ندارد. به گونه ای که بیمارستان های تمام مناطق در طیف آسیب پذیری کم قرار گرفته و بیمارستان های شهر اهواز نیز با میانگین 0.269 میزان آسیب پذیری کم را به خود اختصاص داده است. پیشنهاد می شود که توزیع بیمارستان ها در مناطق مختلف شهر اهواز از جمله منطقه هشت به علت فقدان بیمارستان و منطقه هفت به خاطر کمبود 2 بیمارستان توجه شود، پناهگاه های زیر زمینی در محوطه بیمارستان ها جهت اسکان جمعیت و مداوای آن ها از قبل پیش بینی شود.

پدافند غیرعامل از جمله موضوعاتی است که در سال¬های اخیر در طرح¬ها و برنامه¬های شهری مورد توجه قرار گرفته است. تاکید بر این عامل هزینه¬های شهر را به هنگام وقوع بحران بسیار کاهش می¬دهد و زندگی ایمن تر و مطلوب¬تری را برای شهروندان پدید می¬آورد. امروزه با کشاندن جنگ به داخل شهرها و شهری کردن فضای نبرد بخصوص در شهرهای بزرگ و کلانشهرها، توجه به امر پدافند غیرعامل به عنوان یک راه حل جهت کاهش آسیب ها و افزایش توان ها ضروری است. اهواز شهری است که به علت موقعیت استراتژیک و استقرار مراکز مدیریتی و فرماندهی در آن از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش، سنجش الزامات مکانی کاربری های حیاتی و حساس از منطر پدافند غیرعامل جهت بالا بردن امنیت ساکنین شهر، ایمنی کاربری ها و کاهش خطر پذیری و آسیب پذیری در سطح شهر می باشد. در این راستا کاربری های حیاتی و حساس کلانشهر اهوازاز نظر اصول همجواری و پراکندگی و سازگاری مورد بررسی قرار گرفته اند. نوع پژوهش حاضر، کاربردی- توسعه¬ای می باشد، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل¬های تصمیم¬گیری چند معیاره ahp و سپس در محیط arc gis این اطلاعات فازی شده و از آن بهره گرفته شده است.

اهمیت مسائل محیط زیست شهری، هیچ گاه به انداز ه امروز نمایان نبوده است. زیرا امروزه شهرها به عنوان مهم ترین دستاورد تلاش های تکنولوژیکی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی انسان محسوب می شوند،که به تناسب رشد سریع جمعیت شهری و شهرنشینی، مصرف منابع و انتشار آلودگی های زیست محیطی هم، در شهر ها افزایش پیدا کرده است. به طوری که تداوم این گونه رشد شهر نشینی، به ویژه با شکل و کارکردی که در کشور های در حال توسعه از جمله ایران دارد، بحران آفرین و هشداری بر ناپایداری شهر نشینی است. امروزه جهت حفظ سلامت و پایداری اکوسیتم شهری، وظیفه گونه انسانی،کاهش اثرات منفی حاصل از استفاده نادرست از سرزمین در شهرها از طریق برنامه ریزی جهت کاهش نرخ آنتروپی و تنظیم متابولیسم شهری، چرخه های مواد و انرژی و در نظر گرفتن ظرفیت منابع جهت تأمین نیاز های جمعیت اکوسیستم شهری می باشد. بنابراین درک و فهم رابطه عمیق شهر و محیط زیست، برای حل مشکلات شهر و محیط، و امتزاج و بهینه سازی سیستم ها و فرآیندهای چندگانه طبیعی و انسانی امری اساسی است. در این راستا، تحقیق حاضر، از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی می باشد. هدف تحقیق، ارزیابی متابولیسم شهری و تأثیر آن بر وضعیت زیست محیطی کلانشهر اهواز است. برای دستیابی به هدف مذکور، پس از تبیین مفهوم متابولیسم شهری شاخص سازی مقدماتی در سه مرحله به صورت زیر انجام گرفت؛ مرحله اول؛ استخراج یافته ها از روش دلفی، مرحله دوم؛ استخراج یافته ها از مطالعه سوابق و تجارب مطالعات داخلی و خارجی و مرحله سوم؛ ترکیب یافته ها در قالب کلان معیارها. پس از شناخت معیارها، با توجه به اهداف مطالعه، فرآیند تبدیل معیارها به شاخص های کمی انجام و شاخص ها در چارچوب مدل وزنیahp ، وزن دهی و اولویت بندی گردیدند، و برای تحلیل مکانی- فضایی داده ها و معیار ها، از نرم افزار gis، استفاده شده است. در این راستا، نتایج بحث نشان داد که مهم ترین معیار های تبیینی برای ارزیابی متابولیسم شهری،عبارتند از: آلودگی صدا، آلودگی خاک، آلودگی هوا، آلودگی آب، آلودگی صنعتی و آلودگی پسماند های شهری.

یکی از مهم ترین پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرهای کشور در دهه های اخیر، از هم پاشیدگی نظام توزیع خدمات عمومی شهری می باشد. توزیع نابرابر خدمات و امکانات و کاهش عدالت اجتماعی و به عبارتی عدالت فضایی ، مدیریت شهری را نه تنها در ارائه خدمات شهری به شهروندان با مشکل روبرو ساخته، بلکه امنیت شهری را نیز در مناطق مختلف تحت تاثیر قرار داده است. در این پژوهش، هدف، بررسی اثربخشی عدالت اجتماعی (عدالت فضایی)، بر امنیت شهری در کلانشهر اهواز است. بدین جهت سه فرضیه در رابطه با عدالت اجتماعی و امنیت شهری و رابطه این دو مقوله با یکدیگر در حیطه موضوع مطرح گردید. این پژوهش از نوع نظری – کاربردی است و روش انجام آن به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. اطلاعات این پایان نامه از روش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از مدل چند معیاره تاپسیس و همچنین نرم افزارهای arc gis و spss استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که منطقه 2 شهر اهواز جزء مناطق برخوردار و منطقه 6 جزء مناطق غیربرخوردار می باشد. همچنین منطقه2 جزء مناطق ناامن و منطقه 6 جزء مناطق امن شهری به حساب می آید. از سوئی رابطه معنادار و مستقیمی بین عدالت اجتماعی (عدالت فضایی) و جرایم در بین مناطق مورد مطالعه مشاهده می شود.

گسترش سریع شهرها، اکثر کشورهای جهان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است .تعداد زیادی از صاحب نظران معتقدا افزایش جمعیت علت اولیه ی گسترش سریع شهرها محسوب می شود و چنانچه رشد و گسترش کالبدی و فضایی شهر کنترل نگردد و برنامه ای برای آن اندیشیده نشود ، پدیده ای به نام اسپرال شهری یا پراکنش افقی بی رویه را به وجود خواهد آورد . به دلیل مسائل شهری به وجود آمده درکلانشهر اهواز و تبعاتی که گریبانگیر موقعیت حساس و خطیر این شهر روبه رشد شده است ، در این پژوهش برآن شدیم که تحقیقات و مطالعات بیشتری پیرامون مسائلی از قبیل عوامل موثر برگسترش فضایی و تعیین فرم فضایی کنونی این شهر بپردازیم. هدف اصلی این پژوهش تعیین مهمترین عوامل در گسترش فضایی شهر و همچنین تعیین فرم کنونی شهر از طریق شاخص های عملکردی است. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی است که برای مشخص کردن مهمترین عوامل در گسترش کلانشهر اهواز ، نظرسنجی دلفی و مدل fahp و مدل هلدرن را مورد استفاده قرار داده ایم و در ادامه برای تعیین فرم فضایی این کلانشهر طی دوره 1375 تا 1390 از مدل های آنتروپی شانون و ضریب آماره موران استفاده کرده و وضعیت را برای دوره های مختلف مورد مقایسه قرار داده ایم . نظریات کارشناسان برای تعیین مهمترین عامل گسترش فضایی شهر حاکی از آن است که عامل اجتماعی (جمعیتی ) تاثیر گذارترین عامل است ونتایج مدل هلدرن در دوره 90-1345 نیز 68 درصد عامل جمعیتی را در گسترش فضایی شهر موثر دانسته است . بررسی و مقایسه دوره های مختلف سالهای 1375 ، 1385 و 1390 با استفاده از آنتروپی شانون نشان می دهد فرم فضایی شهر پراکنده بوده و در طی این دوره ها نه تنها از پراکندگی کاسته نشده بلکه شاهد افزایش در این زمینه نیز بوده ایم .ضریب موران جمعیت و مساحت نیز طی همین دورها گویای این است که فرم شهر اهواز ازالگوی تصادفی تبعیت می کند (یعنی در برخی مناطق متراکم و در برخی مناطق پراکنده است ) .

فعالیت کشاورزی و روش بکار‏گیری از نهاده‏های کشاورزی، از مظاهر توسعه روستایی می‎باشد. توسعه به معنی تلاش برای بهبود زندگی، همراه تاریخ بشر بوده است ولی توسعه به مفهوم امروزی امری فراتر از رشد اقتصادی می‏باشد. هدف اصلی این تحقیق، ارزیابی نقش کشاورزی در توسعه پایدار روستایی دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان اندیمشک بوده است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات کاربردی است که از روش‏های تحقیق توصیفی– تحلیلی استفاده شده است به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دو مدل سوات( sowat) و تاپسیس(topsis) استفاده گردید. نتایج بدست آمده از این پژوهش که با استفاده از مدل سوات انجام گردید بیانگر این امر بوده که توان‎ها و قابلیت‎های محیطی برای توسعه کشاورزی بیش از محدودیت‎ها و تنگناهای آن بوده است و میان برخورداری از امکانات و خدمات روستایی با توسعه کشاوری منطقه ارتباط مستقیمی وجود دارد.

در این پژوهش هدف اصلی تحلیل اثربخشی توسعه بر امنیت منطقه ای در استان خوزستان است. این پژوهش از نوع نظری کاربردی است و ازنظر ماهیت توصیفی تحلیلی است. در این پژوهش وضعیت توسعه و امنیت در سال-های 1389، 1390، 1391 و 1392 موردبررسی و تحلیل قرار گرفته است. با توجه به هدف پژوهش، ابتدا به تحلیل وضعیت توسعه یافتگی شهرستان های استان خوزستان بر اساس شاخص های توسعه پرداخته و سپس تحلیل فضایی جرائم در شهرستان های استان موردبررسی قرار گرفت و درنهایت به تحلیل اثربخشی توسعه بر امنیت منطقه ای پرداخته شد. برای بررسی سطح توسعه یافتگی از 7 شاخص اصلی و 104 زیر شاخص و برای بررسی سطح امنیت از 20 شاخص جرم استفاده شده است. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از مدل های ویکور، الکتر، تاپسیس و تکنیک ادغام (میانگین رتبه ها، بردا، کپلند) و نرم افزار gis و spss استفاده گردید

توسعه گردشگری به عنوان مجموعه فعالیت های اقتصادی، تأثیر بسزایی در تقویت بنیان های اقتصادی جوامع دارد. هدف اصلی این پژوهش فرصت ها و محدودیت های توسعه ی گردشگری شهرستان آبدانان از دیدگاه متولیان گردشگری می باشد. در این تحقیق جاذبه های گردشگری و موانع توسعه ی گردشگری مورد بررسی قرار گرفته است. معیارهای بکار رفته در پژوهش شامل جاذبه های گردشگری و موانع توسعه ی گردشگری می باشد. جامعه آماری تحقیق گروه کارشناسان میراث فرهنگی گردشگری شهرستان آبدانان که متولی اصلی گردشگری است، سازمان های دولتی ( شهرداری، فرمانداری، صدا و سیما، اداره ی راه و شهرسازی، منابع طبیعی و محیط زیست ، دفاتر اطلاع رسانی و مسافر بری و صاحبان آژانس های مسافرتی ) می باشد. حجم نمونه مورد بررسی با استفاده از جدول مورگان و فرمول کوکران 103 نفر تعیین گردید. روش این پژوهش توصیفی – تحلیلی است .از نرم افزارهای کاربردی spss برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از تحقیقات میدانی و نرم افزار gis برای نقشه های خروجی هم چنین از نرم افزارexcel برای ترسیم نمودار استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد معیارهای به کار رفته در پژوهش در جذب بیشتر گردشگران و بهبود زیرساخت های شهرستان آبدانان تاثیر داشته است.در ادامه از روش تحلیل سلسله مراتبی ahp برای سنجش اهمیت شاخص های پژوهش استفاده شده است. نتایج بدست آمده از مدل ahp و میانگین پاسخ های کارشناسان جاذبه ی طبیعت گردی را در اولویت قرار می دهد و نسبت به سایر انواع دیگر گردشگری از مزیت نسبی بالایی برخوردار است. و در اولویت های بعدی توریسم تاریخی اولویت دوم، توریسم فرهنگی سوم و توریسم مذهبی و درمانی در اولویت چهارم و پنجم قرار دارند. همچنین مهم ترین مانع توسعه ی گردشگری شهرستان آبدانان زیرساخت خدماتی ( مراکز پذیرایی و پارکینگ و ... ) می باشد.

جغرافیای فراغت فعالیت های انسان را در زمانی که فارغ از کار و اشتغال و وظایف اجتماعی روزمره به طور دلخواه برای گذران زمان آزاد ، در نواحی مختلف صرف می کند را؛ در قالب مکان و در ارتباط با دیگر عوامل محیطی اعم از طبیعی و انسانی مورد بررسی قرار می دهد.مساله این است که گسترش سریع شهر نشینی و تغییر بنیاد های شیوه زندگی در دنیای معاصر ، ضرورت برنامه ریزی و مدیریت گذران اوقات فراغت را به یک معضل اجتماعی، سیاسی و فضایی تبدیل کرده است. به همین دلیل نحوه پاسخ گویی به نیازهای وسیع فراغتی عامه شهروندان و ساماندهی فضاها و تسهیلات آن ها مستلزم بررسی و شناخت جامع توان ها و محدودیت های فراغتی شهر در برنامه ریزی و مدیریت شهری است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تحلیل جغرافیای فراغت در کلان شهر اهواز به مطالعه تطبیقی منطقه2و4و7شهرداری پرداخت.این پژوهش از نظر ماهیت کاربردی – نظری و از لحاظ روش، توصیفی – تحلیلی است. جهت گردآوری داده ها و اطلاعات از دو روش میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شهروندان ساکن در مناطق مورد مطالعه که حجم نمونه بر مبنای فرمول کوکران383نفر برآورد گردیده شده است.تجزیه و تحیل های کمی از طریق نرم افزار های spss و excel، و تحلیل های کمی– کیفی از طریق مدل رفتاری هاف در نرم افزار gis انجام گرفت. با توجه به موضوع پژوهش،نتایج تحلیل مکانی و غیر مکانی در قالب جدول، نمودار و نقشه ارائه شد. نتایج حاصل از تحلیل مکانی gisحاکی از آن است که فضاهای فراغتی در سطح مناطق به صورت همگن توزیع نگردیده اند از این رو رفتار فراغتی شهروندان درسطح مناطق تابعی است از چگونگی توزیع هر کاربری در سطح هر منطقه. به صورت کلی حجم امکانات موجود ،حتی بدون در نظر گرفتن شرایط ویژه شهرهای صنعتی و آلوده پاسخ گوی نیاز جمعیت شهرنشین نخواهد بود. نتایج پرسش نامه شهروندان نشان می دهد که ،الگوی فراغت در منطقه 2 متفاوت از سایر مناطق بوده است این در حالی است که الگوی فراغت شهروندان منطقه4و 7دارای تفاوت معناداری با یکدیگر نبوده است. از سوی دیگر از نظرات شهروندان ،می توان نتیجه گرفت میان میزان استفاده از شیوه های فراغت مجازی و الگوی مکانی فراغت تفاوت معنا داری وجود داشته است.در پایان با توجه به دیدگاه های ارائه شده و نتایج حاصله، به منظور بهبود وضعیت و توزیع متناسب منابع و خدمات در سطوح مختلف پیشنهادهایی ارائه گردید.

دهستان دهدشت غربی به دلیل ویژگی های طبیعی و جغرافیایی همچون نزدیکی به گسل، ساختار زمین شناسی، وجود زمین های پرشیب و همچنین مساکن نامقاوم، دارای خطر آسیب پذیری بالایی در برابر خطر زمین لرزه می باشد. روش این مطالعه توصیفی – تحلیلی و ماهیت آن کاربردی است که با استفاده از مدل fahp و سامانه اطلاعات جغرافیایی (gis) به تهیه نقشه آسیب پذیری اقدام گردیده است و پهنه های آسیب پذیر در برابر خطر زمین لرزه مدل سازی شد است.