اسکی، ورزشی با سرعت بالا است که خطر سقوط و افتادن ها در آن بسیار رایج می باشد. نتایج تحقیقات، ضعف تعادل را یکی از مهم ترین عوامل خطر سقوط و افتادن ها نشان داده اند. از طرفی در اسکی اسنوبرد، وضعیت بدنی ورزشکار نامتقارن بوده و پاها همزمان روی یک تخته اسنوبرد فیکس است. در این وضعیت که اسنوبردباز بدون هیچ وسیله حمایتی (باتوم) مسیرها را طی می کند، عملکرد ناحیه مرکزی بدن حین فعالیت بسیار حائز اهمیت است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط ثبات مرکزی ورزشکاران اسکی اسنوبرد با تعادل ایستا و پویا بود. با توجه به محدودیت در گزینش آزمودنی ها، نمونه آماری پژوهش شامل 40 نفر از ورزشکاران مرد (میانگین سن 30/3±85/26 سال، قد 08/6±45/180 سانتی متر، وزن 14/6±86/79 کیلوگرم و سابقه ورزشی 53/4 ±70/12 فصل) با حداقل 6 فصل سابقه فعالیت در اسکی اسنوبرد بودند. آزمودنی ها به صورت غیرتصادفی و هدف دار انتخاب شدند. در این پژوهش، عوامل تشکیل دهنده ی ثبات مرکزی شامل استقامت مرکزی، قدرت مرکزی، توان مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی هستند که به ترتیب به وسیله پروتکل استقامت مک گیل، دینامومتر دستی (mmt)، آزمون mbest و آزمون استپ داون اندازه گیری شدند. بعلاوه برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های لک لک و ستاره استفاد شد. داده ها پس از بررسی توصیفی با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تبدیل z فیشر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (05/0>p). نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین استقامت مرکزی، قدرت مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی با تعادل ایستا ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0>p) اما بین توان مرکزی و تعادل ایستا ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین بین استقامت مرکزی، قدرت مرکزی، توان مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی با تعادل پویا ارتباط معنی داری یافت شد (05/0>p). نتایج آزمون تبدیل z فیشر نشان داد ثبات مرکزی با تعادل ایستا و پویای اسنوبردبازان ارتباط معنی داری دارد (05/0>p). با توجه به ارتباط معنی دار ثبات مرکزی با تعادل ایستا و پویای ورزشکاران اسکی اسنوبرد و همچنین اهمیت تعادل در این رشته ورزشی، تقویت ثبات مرکزی با تاکید بر عوامل استقامت، قدرت مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی برای بهبود تعادل ایستا و با تاکید بر عوامل استقامت، قدرت و توان مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی برای بهبود تعادل پویای اسنوبردبازان در کنار برنامه های تمرینی دیگر ضروری به نظر می رسد.

اسکی از ورزش های زمستانی پرطرفدار در سرتاسر جهان است که خطر سقوط و افتادن ها در این ورزش بسیار بالا است. نتایج تحقیقات نشان می دهند ضعف تعادل یکی از مهم ترین عوامل خطر افتادن و در پی آن افزایش احتمال وقوع آسیب ها به حساب می آید. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط ثبات مرکزی با تعادل ایستا و پویا در ورزشکاران اسکی آلپاین بود. با توجه به محدودیت در گزینش آزمودنی ها، نمونه آماری پژوهش شامل45 نفر از ورزشکاران مرد با حداقل 10 فصل سابقه فعالیت در اسکی آلپاین (میانگین سن 00/4±64/30 سال، قد 43/8±71/174 سانتی متر، وزن 71/10±85/77 کیلوگرم و سابقه ورزشی 53/4 ±02/18 فصل) بودند. آزمودنی ها به صورت غیرتصادفی و هدفدار انتخاب شدند. در این پژوهش، عوامل تشکیل دهنده ی ثبات مرکزی شامل استقامت مرکزی، قدرت مرکزی، توان مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی هستند که به ترتیب به وسیله پرتکل استقامت مک گیل، دینامومتر دستی (mmt)، آزمون mbest و آزمون استپ داون اندازه گیری شدند. بعلاوه برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های لک لک و ستاره استفاد شد. داده ها پس از بررسی توصیفی با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تبدیل z فیشر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند(05/0p?). نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین استقامت مرکزی، قدرت مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی با تعادل ایستا ارتباط معنی داری وجود دارد(05/0p?) اما بین توان مرکزی و تعادل ایستا ارتباط معنی-داری وجود ندارد. همچنین بین استقامت مرکزی، قدرت مرکزی، توان مرکزی با تعادل پویا ارتباط معنی داری یافت شد (05/0p?) اما بین عملکرد مجموعه کمری لگنی و تعادل پویا ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتایج آزمون تبدیل z فیشر نشان داد ثبات مرکزی با تعادل ایستا و پویای اسکی بازان آلپاین ارتباط معنی داری دارد (05/0p?). با توجه به ارتباط معنی دار ثبات مرکزی با تعادل ایستا و پویای ورزشکاران اسکی آلپاین و همچنین اهمیت تعادل در این رشته ورزشی، تقویت ثبات مرکزی با تاکید بر عوامل استقامت، قدرت مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی برای بهبود تعادل ایستا و تاکید بر عوامل استقامت، قدرت و توان مرکزی برای بهبود تعادل پویای ورزشکاران اسکی آلپاین در کنار برنامه های تمرینی دیگر ضروری به نظر می رسد.