انسان در عصر کنونی به پیشرفت های چشم گیری در عرصه ی باروری پزشکی و شیوه های مختلف آن دست یافته است، یکی از این شیوه ها برای درمان ناباروری، اهدای گامت و جنین است. هر چند که انسان نسبت به اعضای بدن خویش حق اختصاص دارد و از این حق تکوینی برخوردار است و می تواند از سلول های بدن خویش، از جمله گامت و جنین استفاده کند؛ ولی این اختیار به صورت مطلق نیست و از یک سو، با محدودیت های شرعی روبروست، از موارد این محدودیت، اهدای گامت و جنین به دیگری است. اهدای گامت و جنین به دیگری مفاسد زیادی را به همراه دارد و کرامت و هویت انسانی را خدشه دار می کند. صورتی از باروری پزشکی که تلقیح با استفاده از گامت زوجین صورت می گیرد، در موارد ضرورت پذیرفته شده است؛ ولی در باروری از طریق گامت و جنین بیگانه ضرورت و اضطرار مورد پذیرش نیست. از سوی دیگر، آزادی اراده و اختیار انسان در این موارد محکوم اخلاق حسنه و نظم عمومی جامعه است و اهدای گامت و جنین اخلاق حسنه و نظم عمومی جامعه را زیرپا می گذارد و انجام این روش برای باروری زوجین صحیح نیست. البته گروهی این محدودیت ها را نمی پذیرند و قائلند به اینکه اهدای گامت و جنین منافاتی با اصول شرعی و حقوقی، اخلاق حسنه و نظم عمومی جامعه ندارد و انجام آن با مانعی روبرو نیست.