نمایش در طول تاریخ دچار تحولات گوناگونی شده است. گاه وسیله ای برای تامین غذا بوده و گاه برای رضایت خدایان بازی می شده است. با توجه به مطالعات انجام شده در این تحقیق در زمینه تاریخ تئاتر و تاریخ فضاهای نمایشی هر دوره، می توان همگونی میان این دو را مشاهده کرد. بنابراین در عصری که تئاتر دچار بیشترین تحولات از نخستین روزهای پیدایش خود شده است، فضای مخصوص این تئاتر نیز باید نسبت به گذشته تغییراتی داشته باشد. گرچه در دنیا تلاش هایی در جهت خلق فضاهای نوین برای تئاتر امروزی شده است اما گرایش کلی به معماری مد گرا و فاقد مقیاس انسانی، همچنان فضاهایی عظیم برای تئاتر کلاسیک می سازند که دوران خود را گذرانده است. تئاتر عصر حاضر که بیشترین تاثیر را از برتولت برشت دریافت کرده است، باید تماشاگر را آگاه کند و وظیفه معماری فضای تئاتری نیز همین است. برای طراحی این پروژه با بررسی نظریات برشت در تئاتر، آن ها را در معماری بسط و گسترش داده ام و به احکام طراحی رسیده ام که خلاصه آن ها را می توان برگرفته از اصول بیگانه سازی نامید. بیگانه سازی به معنای زدودن مفاهیم آشنا و نشان دادن بعد جدیدی از هر مسئله برای باز کردن ذهن بیننده به منظور نقاد شدن اوست. معماری سیال، معماری در مقیاس انسانی، فضاهای انعطاف پذیر و چند کاربرده جزو ارکان طراحی چنین بنایی است. هدف طراحی پاسخ دادن به نیازهای نمایشی منطقه ای از تهران، افزایش کیفیت زندگی شهری، طراحی مرکزی نوین برای تئاتر و ارتقای سطح ارتباطات محله ای و شهری می باشد.