در این کار، تحلیل انرژی و اگزرژی نیروگاه تبریز و همچنین اثر تغییر دادن دمای محیط(حالت مرده) در تحلیل اگزرژی چرخه نیروگاه واقعی ارایه شده است. در چرخه نیروگاه تبریز، حداکثر اتلاف انرژی در چگالنده و به میزان755/446 مگاوات در زمستان و23/447 مگاوات در تابستان اتفاق می افتد و سپس بویلر بیشترین مقدار تلفات انرژی به میزان956/195مگاوات در تابستان و654/199 مگاوات در زمستان را دارد و دیگر بخش ها تنها کمتر از 4% از اتلاف انرژی کل را شامل می شوند. علاوه بر این بازده گرمایی نیروگاه بر اساس ارزش گرمایی پایین سوخت ها، در زمستان 14/33% و در تابستان 43/32% بود. از طرف دیگر تحلیل های اگزرژی نشان دادند که انرژی پس داده شده به محیط در چگالنده به دلیل کیفیت پایین آن از لحاظ ترمودینامیکی، قابل ملاحظه نمی باشد. از لحاظ نابودی اگزرژی، بیشترین اتلافات در سیستم بویلر و به مقدار931/635 مگاوات در تابستان و 885/639 مگاوات در زمستان بود از اگزرژی ورودی سوخت ها، نابود می شود. در توربین نیز در زمستان 122/77 ودر تابستان 146/74مگاوات اگزرژی نابود می شود که حدود 75/9% کل اگزرژی ورودی به چرخه می باشد. درصد نابودی اگزرژی در چگالنده، در زمستان 963/5% و در تابستان 8/3% و در سایر بخش ها کمتر از4% بود. راندمان اگزرژی چرخه در زمستان26/31% و در تابستان6/30% به دست آمد که نسبت به نیروگاه های مدرن خیلی کم می باشد. اصلی ترین منبع نابودی اگزرژی سیستم بویلر بود و در آن واکنش های شیمیایی مهمترین منبع نابودی اگزرژی در محفظه ی احتراق بودند. نابودی اگزرژی در محفظه ی احتراق، عمدتاً تحت تاثیر ضریب هوای اضافی و دمای هوای ورودی به محفظه ی احتراق می باشد و بازده احتراق می تواند به وسیله ی پیش گرم کردن هوای ورودی به محفظه ی احتراق و کاهش نسبت سوخت به هوا بهتر شود. اگر چه درصد نابودی اگزرژی و بازده اجزای چرخه با تغییر دمای مرجع، تغییر می کند اما نتیجه کلی یکسان است و آن اینکه بویلر منبع اصلی بازگشت ناپذیری ها در نیروگاه تبریز می باشد.