عیب یابی یکی از شاخه های کنترل سلامت سازه ها می باشد که در دو دهه اخیر توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. در اثر خرابی یک سازه، ویژگی های استاتیکی و دینامیکی سازه تغییر کرده، که با در نظر گرفتن نحوی این تغییرات می توان مکان و شدت خرابی را در سازه شناسایی کرد. در این پایان نامه هدف تعیین محل بهینه بارگذاری استاتیکی در عیب یابی سازه ها می باشد. برای این منظور از دو تابع هدف متفاوت استفاده می شود و در نهایت از لحاظ کارایی با هم مقایسه می گردد. روش پیشنهادی دارای دو مرحله می باشد. در مرحله اول محل بهینه بارهای استاتیکی با استفاده از الگوریتم ژنتیک گسسته تعیین می گردد. و در مرحله دوم عیب یابی، محل دقیق و شدت خرابی اعضای سازه، طی فرآیند نیوتن رافسون با بروزرسانی ماتریس حساسیت و تشکیل دستگاه معادلات خطی به طور متوالی بدست می آید. با وجود اینکه روش های جدید زیادی اخیرا پیشنهاد شده است روش های مبتنی بر تحلیل حساسیت هنوز هم بطور گسترده ای برای بروزرسانی و شناسایی خرابی مورد استفاده قرار می گیرند. برای بررسی عملکرد روش های ارائه شده، دو سازه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده گویای عملکرد قوی هر دو روش می باشد.