این پژوهش با هدف تحلیل اقتصادی صنایع تبدیلی کشاورزی و اثر سیاست های حمایتی دولت بر این صنایع انجام شد. برای این منظور از داده های ترکیبی واحدهای صنایع تبدیلی کشاورزی ایران طی سال های 1389-1380 استفاده و توابع تولید و عرضه برآورد گردید. همچنین بهره وری کل عوامل تولید و انعطاف پذیری واحدهای منتخب محاسبه شد. نتایج نشان داد که مواد واسطه و مصرفی و نهاده نیروی کار به ترتیب بیشترین مساعدت را به تولید این صنایع دارند. به طوری که انتظار می رود با افزایش 10 درصدی نیروی کار، تولید واحد های منتخب 2.1 درصد افزایش و همچنین مشخص شد بهره وری کارخانه های قند بالاتر از سایر رشته فعالیت هاست و واحد پشم بافی توس پایین ترین میزان انعطاف پذیری نهاده و ستاده را نشان داد. یافته ها نشان داد که افزایش 10 درصدی حمایت دولت در قالب پرداخت یارانه به انرژی و تسهیلات بانکی موجب افزایش عرضه به ترتیب 1.2 و 3.4 درصد می شود. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود حمایت های دولت به طور تدریجی کاهش یابد و از استراتژی های تشویقی حمایتی کوتاه مدت استفاده شود.