چکیده: یکی از موثرترین شیوه های کاهش هزینه های حفاری در شبکه چاه های اکتشافی و یا توسعه ای، کاهش مدت زمان حفر و یا کاهش تعداد چاه های مورد نیاز با انتخاب حالت بهینه ای از آرایش چاه ها در آن شبکه با تغییر محل قرار گیری چاه ها و استفاده از حفاری جهت دار برای جایگزینی چندین چاه قائم توسط یک چاه جهت دار می باشد؛ و همچنین برای بهینه کردن و به حداقل رساندن هزینه و همچنین زمان حفر چاه های اکتشافی نفت و گاز در حوزه ای که از بهم پیوستگی لازم برخوردار است لازم است الگویی در دست داشته باشیم تا بتوانیم بر طبق آن حفاری را در مکان هایی که در مجموع منجر به بهینه شدن هزینه و همچنین کاهش زمان حفر چاه ها می گردد انجام دهیم. برای ایجاد این الگو از مدل برنامه ریزی صفر و یک که کاربرد وسیعی در مدل های تصمیم گیری دارد و روش مونت کارلو برای مکان یابی، می شود استفاده کرد. به همین منظور، در این پژوهش تلاش شده است در تنظیم شبکه حفاری برای یک حوزه نفتی تکنیک های اجرای جدید نظیر چاه های جهت دار، حفر هم زمان چندین چاه توسط یک دکل و محدودیت های موجود مد نظر قرار گیرد و با توجه به لزوم استفاده بهینه از دکل های حفاری و عملیات حفاری در اکتشاف یک حوزه نفتی با کم ترین هزینه و زمان، استفاده از تکنیک های مدیریتی پژوهش عملیاتی می تواند کمک موثری در دادن دید گاهی به مدیران اکتشاف نماید. ارائه این پایان نامه، این دید گاه را تقویت نموده، و می تواند به متولیان بخش اکتشاف نفت و گاز کمک نماید. کلمات کلیدی: تابع هزینه، حفاری اکتشافی، حوزه نفتی، روش مونت کارلو، الگوریتم بالاس