سابقه و هدف: واکسیناسیون یکی از مهم ترین شیوه های مقابله با عفونت های شدید بوده که با تحریک سیستم ایمنی و تولید آنتی بادی های لازم، باعث مقاومت بدن در برابر تعدادی از میکروارگانیسم ها شده و از میزان مورتالیتی و موربیدیتی بیماریها میکاهد. برنامه واکسیناسیون در هر کشور متفاوت بوده و در کشور ما بصورت روتین بر علیه 9 بیماری اصلی انجام میگیرد. واکسیناسیون در کنار مزایای فراوان، دارای عوارض ناخواسته ای بوده که گاهاً بسیار خطرناک میباشد. این طرح جهت بررسی میزان بروز عوارض واکسیناسیون در بین کودکان واکسینه شده شهرستان شاهرود در سالهای 91- 90 انجام شده است. مواد و روشها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی – تحلیلی آینده نگر بوده که به صورت مقطعی و بر روی کودکان واکسینه شده دچار عارضه و مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی، بیمارستانهای سطح شهر و مطب متخصصین کودکان شهرستان شاهرود در طی سالهای 91-90 صورت گرفته است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی استفاده شده که این اطلاعات پس از جمع آوری، وارد رایانه گردیده و به کمک نرم افرار آماری spss نگارش 16 و آزمونهای آماری مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این بررسی p<0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این پژوهش برای 25850 کودک واکسینه شده در طی سالهای 91-90 حدود 70814 دوز واکسن مختلف مصرف گردید. در بین کل کودکان واکسینه شده 1/52 درصد مذکر و مابقی مونث بودند. میانگین سنی کودکان واکسینه شده دچار عارضه 55/7 ± 16/9 ماه بدست آمد. شایع ترین گروه سنی کودکان عارضه دار، گروه کودکان هجده ماهه با 19/0 درصد بود. تب با 39/0 درصد شایع ترین شکایت کودکان بود. میزان بروز عوارض واکسن در کودکان این تحقیق 53/2% بوده که این میزان در کودکان شهری 02/3 درصد و در کودکان روستایی 7/1 درصد بود.