به منظور بررسی و مقایسه آنزیم فیتاز ایرانی و خارجی و بررسی تأثیر آنها بر عملکرد جوجه های گوشتی، از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308 استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 3×2×2 با 12 تیمار آزمایشی، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار از سن یک روزگی تا 45 روزگی، انجام شد. در این پژوهش اثرات سطح فسفر قابل دسترس (80 و 100 % توصیه مربوط به سویه)، نوع آنزیم (ایرانی و خارجی) و سطوح متفاوت آنزیم فیتاز میکروبی (صفر، 500 و 750 واحد فعال آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم از جیره) در جیره های بر پایه ذرت-سویا، بر عملکرد، بازده لاشه، وزن نسبی اندام های داخلی بدن و چربی بطنی، قابلیت هضم ظاهری فسفر کل، پروتئین خام، چربی خام و برخی فراسنجه های خون بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح آنزیم فیتاز میزان مصرف خوراک در هر یک از دوره های پرورش بطور معنی داری افزایش یافت. از طرفی دیگر کاهش سطح فسفر جیره در دوره پایانی (45-25) پرورش، باعث کاهش معنی دار مصرف خوراک شد. وزن زنده جوجه ها با کاهش سطح فسفر جیره، بطور معنی داری کاهش یافت. افزودن آنزیم این شاخص را بطور معنی داری افزایش داد. استفاده از آنزیم باعث افزایش معنی دار میانگین افزایش وزن روزانه در طول دوره پرورش شد. کاهش سطح فسفر جیره باعث کاهش معنی دار فسفر سرم خون شد. افزودن آنزیم بطور معنی داری این فاکتور را افزایش داد. همچنین میزان کلسیم سرم خون تنها تحت تاثیر سطح فسفر جیره بود و با کاهش آن، میزان کلسیم بطور معنی داری افزایش یافت. میزان تری گلیسیرید و آلبومین سرم خون تنها فاکتورهایی بودند که بطور معنی داری تحت تاثیر نوع آنزیم قرار گرفتند. با افزایش سطح آنزیم در جیره قابلیت هضم ظاهری فسفر بطور معنی داری افزایش یافت و کاهش سطح فسفر جیره باعث کاهش معنی دار این فاکتور شد. قابلیت هضم ظاهری پروتیین خام تنها تحت ثاثیر سطح فسفر جیره بود و با کاهش آن، قابلیت هضم ظاهری بطور معنی داری افزایش یافت. کاهش سطح فسفر جیره باعث افزایش معنی دار قابلیت هضم ظاهری چربی شد. کاهش سطح فسفر جیره وزن نسبی قلب، کبد، پانکراس، سینه، ران و چربی بطنی را بطور معنی داری کاهش داد. افزودن آنزیم به جیره باعث افزایش معنی دار وزن نسبی قلب، پانکراس، سینه، ران، طحال و درصد لاشه شد. در حالیکه بر روی چربی بطنی، وزن نسبی کبد و سنگدان اثر معنی داری نداشت. در مجموع نتایج حاصل از این مطالعه بیان می نماید که تفاوتی میان دو نوع آنزیم ایرانی و خارجی بر روی شاخص های عملکردی و سایر شاخص های اندازه گیری شده وجود ندارد. در مورد بیشتر شاخص های اندازه گیری بهترین نتایج از نظر عددی با جیره های داری 750 واحد آنزیم فیتاز مشاهده شد.