فولاد در ایران زمین همچون تمام جوامع عصر باستان (به دلیل استحکام و قابلیت های بالای آن) فلزی بسیار مهم بود. این اهمیت تا بدانجا ادامه یافت که پیوندی عمیق با افکاری همچون جاودانگی، استحکام و همچنین اعتقادات دینی یافت. در سیر تطور فولاد و ساخت عناصر پولادین( بازوبندهای پهلوانی، استفاده از شمشیرهای آبدیده و بران، ساخت ضریح، علم سازی و حتی مجسمه های فولادی معاصر)، همه و همه رد پای این افکار معنوی مشهود می باشد. با ورود به عصر قاجار (و با توجه به زمینه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و اقتصادی عصر صفوی در اعتلای این هنر)، به یکباره روندی نزولی را بر اساس مستندات موجود، در زمینه ی هنر فولاد کوبی شاهد هستیم؛ که این شرایط نزولی در عصر حاضر اوج گرفت. در این پژوهش برآن بودیم تا با استفاده از بررسی اسنادی- کتابخانه ای و میدانی ِهنر فولادسازی، این هنر چندین هزار ساله را به چرخه ی زندگی روزمره ی جامعه ی معاصر ایران بازگردانیم. و در نتیجه در یافتیم، که احیاء هنر فولاد سازی در عصر حاضر، می تواند علاوه بر جلوگیری از فراموشی این هنر، به رشد اقتصادی، فرهنگی و هنری و در حقیقت توسعه ی پایدار جامعه ی کنونی ایران کمک نماید. در این راستا، حمایتی برنامه ریزی شده و سازمان یافته از طریق نهادهای زیربط، به همراه استفاده از نقوش و کاربری همخوان با نیازهای جامعه ی کنونی ایران و همچنین نیازهای بین المللی، برای دستیابی به این هدف، ضروری می نمود.