در این تحقیق در مرحله نخست به امکان سنجی ساخت دستگاه چند محوری پرداخته شده است. به این منظور با استفاده از قطعات یک دستگاه سرکیسه دوز برای ایجاد تغییرات در یک دستگاه تافتینگ استفاده گردید. در نهایت با استفاده از روش های استاندارد تولید پارچه های چند محوری و نخ فیلامنتی نایلون با استحکام بالا اقدام به تولید پارچه چند محوری گردید. که این امر با طراحی و ساخت یک قاب مخصوص برای تولید پارچه چند محوری صورت پذیرفت. از نمونه های تولید شده آزمایش کشش تک محوری به عمل آمد و با استفاده از داده های به دست آمده از آزمایش به بررسی رفتار کششی پارچه چند محوری پرداخته شد. با استفاده از نرم افزارهای آماری داده ها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل شده نشان داد که بین داده های میانگین حداقل و میانگین حداکثر استحکام در جهت های مختلف از نظر آماری اختلاف معنا دار نمی باشد. اما در بررسی داده های میانگین استحکام در جهت های مختلف از نظر آماری بین راستای نود درجه با راستاهای دیگر اختلاف معنا داری مشاهده گردید. علت این امر می تواند به خاطر قرارگیری راستای دوخت عمود بر جهت نخ های نود درجه باشد. جهت بررسی رفتار کششی پارچه چند محوری در راستاهای غیر از راستای قرار گیری نخ های لایه ها از یک رابطه تئوری استفاده گردید. اما نتایج داده های به دست آمده از این رابطه با آزمایش های انجام گرفته هم خوانی نداشته و این امر نشان می دهد که پارچه چند محوری در راستاهای مختلف دارای مقاومت یکسانی نمی باشد. پس در نتیجه پارچه دارای همسان گردی کاملی نیست و فقط در راستای لایه های نخ دارای مقاومت کششی مناسب می باشد.