در این پژوهش، عملکرد حسگرهای تار نوری باریک شونده بر پایه ی تشدید پلاسمون سطحی با سه نوع سطح مقطع خطی، خطی-نمایی و سهموی با نرخ های باریک شوندگی مختلف، در قالب جذب و حساسیت در حالت های مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است. این حالت ها عبارتند از حسگر تار نوری با لایه ی فلزی نقره، حسگر با لایه ی فلزی طلا و حسگر با لایه ی ترکیبی طلا و نقره و هم چنین حسگرهای با لایه ی نازک حاوی نانوذرات کروی فلزی. در تمامی این حالت ها، تأثیر نوع سطح مقطع، نرخ باریک شوندگی، ضخامت لایه یا لایه های فلزی، غلظت محیط جاذب و شعاع نانوذرات بر روی عملکرد حسگر بررسی شد. نتایج نشان می دهد که حسگرهای تار نوری باریک شونده نسبت به حسگرهای معمولی از حساسیت بالاتری برخوردارند. هم چنین با افزایش نرخ باریک شوندگی حساسیت افزایش می یابد. سطح مقطع خطی-نمایی و سهموی به ترتیب بیشترین و کمترین حساسیت را برای حسگر فراهم می کند. هم چنین حسگر تار نوری با تک لایه ی طلا و یا ترکیب طلا و نقره در مقایسه با حسگر تار نوری با تک لایه ی نقره، حساسیت بیشتری را فراهم می کند. حساسیت برای حسگرهای تار نوری باریک شونده با سطحی از نانوذرات نقره نسبت به حالت نانوذرات طلا بیشتر است.