چکیده مقدمه : طبق بررسی های انجام شده احتمال همراهی شکستگی های سر و صورت و csfleakage وجود دارد. امروزه اطلاعات کمی راجع به وقوع و سیر طبیعی اتورینوره csf پس از تروما، نیاز به درمان با آنتی بیوتیک، موفقیت درناژ لومبار و اندیکاسیون جراحی وجود دارد. با توجه به شیوع بالای ترومای سر و صورت ناشی از تصادفات رانندگی در کشور ما این مطالعه در نظر دارد ارتباط بین شکستگی سر و صورت و csfleakage را مورد بررسی قرار دهد تا بتوان از نتایج حاصله در تشخیص زودهنگام و درمان موفق بیماران استفاده کافی و مفید کرد. مواد و روش ها : برای انجام این مطالعه تعداد 1287 پرونده از بیمارانی که در بین سالهای 83-1389 در بخش جراحی فک و صورت بیمارستان الزهرا بستری شده بودند ودچار شکستگی های صورت بودند را مورد بررسی قرار داده و بیماران در دو گروه دچار نشت مایع مغزی نخاعی و بدون آن تقسیم شدند در نهایت اطلاعات حاصله به روش مندرج در پرونده های بیماران در تعیین نشت آن ها مورد بررسی آمارهای توصیفی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه از بین 1278 بیمار دارای شکستگی سر و صورت 17 بیمار شامل 16 بیمار مرد و یک بیمار زن، csfleakage داشتند که در این میان: تمامی موارد دارای شکستگی بیس اسکال، 9/52% شکستگی مگزیلا و زایگوما ، 23.5% شکستگی بینی، 41.1% شکستگی اربیت ، 7/11% شکستگی مندیبل ، 23.5% شکستگی فرونتال و 1/41% بیش از یک نوع شکستگی داشتند . 17 نفر دارای نشت بودند که از این تعداد 58.8% دارای رینوره و 41.2% دارای اتوره بودند. از این بین 8 نفر به صورت خودبخودی، 7نفر به روش جراحی و 2 نفر به روش lumbar puncture درمان گردیدند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه در مطالعه ما شیوع csfleakage بعد از تروما بسیار کم می باشد نمی توان نتیجه گیری قطعی در مورد ارتباط متغیرهای مورد نظر در این مطالعه با csfleakage را تعیین نمود. کلید واژه ها: نشت مایع مغزی، نخاعی و شکستگی های استخوان های صورت، شکستگی قاعده جمجمه